حجم عظیمی از کتاب¬های روش¬شناسی آموزش زبان انگلیسی و همچنین کتاب¬ها و مواد آموزشی یادگیری زبان انگلیسی به مسائل مربوط به تعلیم و تعلّم این زبان به افرادی که در اصطلاح "عادی" هستند، اختصاص داده شده است؛ درحالیکه گروه¬های "متفاوتی" نیز هستند که از امکانات آموزشی مناسب برای یادگیری زبان انگلیسی محروم هستند. آنچه تعلیم را به امری پویا و زنده تبدیل می¬کند، تفاوت¬های یادگیری میان فراگیران است. فراگیران از طریق الگوهای منحصربه¬فرد به یادگیری و ارتباط با زبان می¬پردازند. هنر تعلیم این است که از دل جریان¬های تعلیم و تعلّم، این الگوهای منحصربه¬فرد را استخراج کند. پژوهش حاضر بر این بود که از طریق تفحّص در معماهای تعلیم و تعلّم، توانایی¬های بالقوه فراگیرانی متفاوت، که با برچسب "دیرآموز" شناخته می¬شوند را شکوفا کند. فراگیران این پژوهش، در نقش معلمانی گرانبها، توانستند طعمی تازه از آموزش زبان انگلیسی را به پژوهشگر بچشانند. این پژوهش سعی در کشف چالش¬هایی داشت که معلمی که در آموزش زبان انگلیسی به دیرآموزان تازه¬کار محسوب می¬شود، با آنان مواجه می¬گردد. همچنین، هدف از انجام این پژوهش خلق راهکارهایی بود که بتوان از طریق آن¬ها اقدام به آموزش زبان انگلیسی به دیرآموزان کرد. این چالش¬ها و راهکارها در قالب جریان¬های کلاسی به رشته¬ی تحریر درآمده¬اند. در این پژوهش کیفی سه فراگیر مرد از انجمن دیرآموزان خورشید واقع در تهران همکاری کردند. داده¬ها از طریق ضبط صدا در کلاس و مصاحبه¬ها، یادداشت¬های معلم و همچنین تکالیف نوشتاری فراگیران جمع-آوری شد. حجم عظیم این داده¬ها پس از تبدیل به نوشتار مورد تحلیل قرار گرفتند تا ایده¬ها¬ی تکرارشونده از درون آن¬ها استخراج شود. نتایج این پژوهش نشان داد که برای "دیرآموزان" یادگیری در بافت ملموس و واقعی بسیار مطلوب است، خصوصا هنگامیکه که فرصتی برای بیان خواسته¬ها و سلایق خود پیدا کنند و تمام پیکره تعلیم و تعلّم در زندگی واقعی¬شان تجلی یابد?