زیارت ازآدابی است که درکشورهای مسلمان از جمله ایران به شدت قابل توجه می باشد. مخصوصاً درکشور ما ایران که درآن مسئله زیارت به دلیل وجود مذهب شیعه به شکل پررنگ جایگاهی ویژه دارد. از این رو فضای زیارتی می تواند مسئله ای با درجه اهمیت زیاد و بسیار قابل توجه باشد. فضای شهری،که البته فضای زیارتی از زیر شاخه های آن می باشد، در برخورد با فضای زیارتی دچار چالش شده است، چراکه در تلاقی این دو مفهوم با هم عنصرسومی به وجود می آیدکه در واقع درحال حاضر فاقد عنوان و شخصیت می باشد. فضایی که از لحاظ کالبدی هم درحوز ه مدیریت شهری و هم در حوزه زیارتی می باشد، اما به دلیل اینکه این فضا و مفصل ورود درواقع نه درحوزه شهری نه در فضای زیارتی صرف قرارمی گیرد، برنامه ریزی خاصی برای آن لحاظ نشده است. در این پژوهش سیر تحول و شکل گیری این فضا را در پیرامون حرم مطهر رضوی مورد بررسی قرار میدهیم.