هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی ویژگی های شخصیتی و کیفیت زندگی کاری با اثربخشی سازمانی مدیران دوره متوسطه شهرستان پاسارگاد در سال تحصیلی 93-92 می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مدیران دوره متوسطه شهرستان پاسارگاد به تعداد 40 نفر بود، که به دلیل محدود بودن جامعه ی آماری و امکان دسترسی به تمامی اعضاء نمونه گیری صورت نگرفت. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه ویژگی های شخصیتی neo (مک کری و کوستا، 1985)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری (قاسم زاده، 1384) و پرسشنامه اثربخشی سازمانی (هرسی و بلانچارد، ترجمه ی رمضانی 1389) می باشد که ضریب پایانی آنها به کمک آلفای کرونباخ تعیین گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که بین ابعاد برونگرایی، انعطاف پذیری، مسئولیت پذیری و کیفیت زندگی کاری با اثربخشی سازمانی رابطه مستقیم و معنادار و بین متغیر روان نژندی با اثربخشی سازمانی رابطه معکوس و معنادار وجود دارد. بین مولفه های امنیت شغلی، پیشرفت شغلی و مشارکت با اثربخشی سازمانی رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد. متغیر روان نژندی و امنیت شغلی نسبت به دیگر متغیرها پیش بینی کننده ی قوی تری برای اثربخشی سازمانی می باشند.