dna واکسن را می توان به عنوان روشی موثر جهت پیشگیری از عفونت آنفلوانزای پرندگان h5n1 مورد توجه قرار داد هر چند که سطوح پایین بیان آنتی ژن می تواند محدود کننده پاسخ های ایمنی ایجاد شده بوسیله dna واکسن باشد. در این مطالعه، تجویز همزمان dna کد کننده پروتئین آنتی آپوپتوتیک xiap به عنوان فاکتور تنظیم کننده آپوپتوز و تحریک کننده مسیرهای سیگنالینگ التهابی به عنوان روشی جهت ارتقای پاسخ های ایمنی ایجاد شده بوسیله dna واکسن بیان کننده پروتئین h5 آنفلوانزای فوق حاد پرندگان مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج کشت سلول نشان داد که dna واکسن کد کننده آنتی ژن h5 قادر است باعث ایجاد آپوپتوز شود و این فعالیت پرو آپوپتوتیک h5 به میزان قابل توجهی با بیان همزمان پروتئین کامل xiap یا موتانت xiap(?ring) در مدت 24 ساعت کاهش پیدا کرد. با این حال، پروتئین کامل xiap قدرت بیشتری را در مقایسه با xiap(?ring) در جلوگیری از آپوپتوز القا شده با h5 نشان داد. همچنین توانایی ایمن سازی فرم های داخل غشایی و ترشحی h5 فیوز به چهار کپی از پپتید p28 مورد بررسی قرار گرفت. موش هایی که علاوه بر dna واکسن، پلاسمید کد کننده xiap را نیز دریافت کردند، تیتر آنتی بادی در آن ها افزایش پیدا کرد. موش های واکسینه شده با فرم ترشحی h5، تیتر آنتی بادی hi بالاتری را در مقایسه با موش های واکسینه شده با فرم داخل غشایی h5 نشان دادند. علاوه بر این، تجویز همزمان xiap همراه با فرم ترشحی h5 منجر به پاسخ های قویتر آنتی بادی در مقایسه با فرم وحشی داخل غشایی h5 گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که برای طراحی dna واکسن ها بخصوص مواردی که آنتی ژن مورد نظر فعالیت پرو آپوپتوتیک دارد، استفاده از ادجوانت مولکولی آنتی آپوپتوتیک و فرم ترشحی آنتی ژن می تواند بر روی پاسخ های ایمنی تاثیرگزار باشد.