در عصر حاضر که عصر اقتصاد خدمات لقب گرفته، موفقیت سازمان ها در گرو ارائه ی خدماتی با کیفیت است. از این رو سازمان ها برای بقا در اندیشه ی به کارگیری ابزارهایی همچون مدیریت دانش به سر می برند. فعالیت های انسانی مانند تسهیم دانش میان اعضای سازمان، پایه و اساس فرآیند مدیریت دانش در سازمان هاست. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی عوامل روانشناختی (فردی) موثر بر تسهیم دانش و تعیین نقش میانجی گری رضایت شغلی کلی در رابطه بین ادراک از سیاست در سازمان و ویژگی های شخصیتی بر تسهیم دانش پرداخته است. نمونه آماری را 169 نفر از کارشناسان شاغل در دانشگاه فردوسی مشهد که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند، تشکیل داد. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه (با تأیید روایی به روش محتوایی و تحلیل عاملی و پایایی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ) استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها، از روش معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که ادراک از سیاست در سازمان از تأثیر منفی و معناداری بر رضایت شغلی کلی برخوردار است، ویژگی های شخصیتی (وظیفه شناسی و توافق پذیری) تأثیر مثبت و معناداری بر رضایت شغلی کلی و تسهیم دانش دارد، اما نقش میانجی گری رضایت شغلی کلی بین متغیرهای ادراک از سیاست در سازمان و ویژگی های شخصیتی (وظیفه شناسی و توافق پذیری) بر تسهیم دانش مورد تأیید قرار نگرفت.