هدف این پژوهش خوانش انتقادی فرقه حلمانیه، یکی از فرق صوفیه، است. مشخصه اصلی این مکتب جمال پرستی است که زیباروی زمینی را پلی برای رسیدن به ذات احدیت قلمداد نموده و شعار «المجاز قنطره الحقیقه» را مطرح نموده اند. با رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف به بررسی عقاید و افکار دو گفتمان رقیب حلمانیه و مذهبی با توجه به آثار شخصیت¬های این گفتمان ها؛ اوحدالدین کرمانی و ابن جوزی می پردازیم. اوحدالدین از شگردهای ایدئولوژیکی برای نهادینه کردن تفکر همجنس گرایی در اشعار خود سود برده است. پژوهش حاضر در پی برملا کردن تحریف یا باژگونه نمایی های او از زبان است. تحلیل گفتمان در سه سطح توصیف، تفسیر و تبیین انجام می¬شود که در خلال آن به بررسی انتخاب¬های زبانی اوحدالدین با هدف موجّه جلوه دادن ایدئولوژی پنهان متن و هم¬چنین تبیین شرایط اجتماعی حاکم بر آن دوره میپردازیم. میان این دو گفتمان تنازع بر سر مسلط شدن و کسب قدرت مطرح است و هر کدام از ابزارهایی برای رسیدن به قدرت استفاده میکنند که در خلال پژوهش به معرفی این بعد از ساختارهای قدرت نیز پرداخته می شود.