غلامحسین ساعدی از داستان نویسان بزرگ است. با توجه به این که او روان پزشک بود، اغلب داستان های او جنبه ی روان شناختی دارد. در این پژوهش مجموعه داستان عزادارن بیل او را مورد تحلیل و بررسی قرار داده ایم. روال کار به این ترتیب است که ابتدا، تمامی هشت داستان موجود در این مجموعه را به صورت جداگانه، از لحاظ عناصر داستانی بررسی کرده ایم و با توجه به این که نشا نه هایی از رئالیسم جادویی در تمام قصه های او هست، مخصوصا در قصه ی چهارم و هفتم، آن را هم نقد و بررسی کرده ایم و در پایان پس از تحلیل عناصر داستانی و بررسی نکات برجسته ای چون رئالیسم جادویی و رئالیسم، به این نتیجه رسیدیم که ساعدی با بکار گیری عناصر داستانی همچون: شخصیت،گفتگو، لحن و صحنه و طرح و غیره... در گسترش موضوع اصلی خود (فقر) در این مجموعه، موفق عمل کرده است و هنر داستان نویسی او در این مجموعه داستان، مخصوصا در بکار گیری رئالیسم جادویی، به وضوح دیده می شود.