هدف از این پژوهش بررسی رابطه سبک¬ رهبری مربیان و هویت ورزشی بازیکنان در لیگ برتر هندبال ایران بود. همچنین اولیت¬بندی و مقایسه سبک¬های رهبری مربیان و خرده مقیاس¬های هویت ورزشی بازیکنان به صورت جداگانه در بین تیم¬ها با عملکرد متفاوت انجام گرفت. نمونه آماری برابر با جامعه آماری شامل کلیه بازیکنان شاغل در لیگ برتر هندبال در نظر گرفته شد (144n=). ابزار پژوهش شامل پرسشنامه مقیاس رهبری در ورزش(lss) چلادورای و ساله(1980) با پنج سبک رفتاری و پرسشنامه هویت ورزشی(aims plus) چزلاک (2004) با پنج خرده مقیاس هویت به ترتیب با ثبات درونی(93%) و(89%) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از آزمون¬های کلموگروف- اسمیرنوف (ks)، آنوا و آزمون تعقیبی گابریل، اندازه¬گیری¬های مکرر و تعقیبی فریدمن، کروسکالوالیس و یومن ویتنی، فریدمن و ویلکاکسون و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. عملیات آماری توسط نرم افزار (spss20) انجام گرفت (05/0?p). نتایج نشان داد که سبک آموزش و تمرین (68/0±59/3 m±sd) بیشترین و سبک رهبری دموکراتیک (84/0±94/2 m±sd) کمترین استفاده را توسط مربیان داشت. خرده مقیاس تأثیرپذیری مثبت بیشترین و انحصارگرایی کمترین میانگین نمره را در مقیاس هویت ورزشی داشت. نتایج همبستگی تنها در رابطه سبک رهبری آموزش و تمرین مربیان با هویت ورزشی بازیکنان لیگ برتر هندبال مثبت و معنی¬دار (23/0 r:) بود. نتایج مقایسه سبک¬های رهبری مربیان در بین تیم¬های موفق، کمترموفق و ناموفق نشان داد سبک¬های رهبری آموزش و تمرین، حمایت اجتماعی، بازخورد مثبت و دموکراتیک در بین مربیان تیم¬های موفق، کمتر موفق و ناموفق دارای تفاوت معنی¬داری است (05/0?p) و استفاده این سبک¬ها در بین مربیان تیم¬های موفق به طور معنی¬داری بیشتر از مربیان تیم¬های کمترموفق و ناموفق بود. در حالی که این تفاوت در سبک رهبری آمرانه معنی¬دار نبود. همچنین مقایسه هویت ورزشی و خرده مقیاس¬های آن در بین بازیکنان تیم¬های موفق، کمتر موفق و ناموفق تفاوت معنی¬داری را نشان داد، که این تفاوت در هویت ورزشی و خرده مقیاس¬های هویت اجتماعی، انحصارگرایی و هویت خود بود (05/0?p). براساس یافته¬های پژوهش، به نظر می¬رسد مربیان می¬توانند با آگاهی از جنبه¬های رفتاری مطلوب در حین تمرین و آموزش، گام اساسی در حفظ و ثبات هویت ورزشی قوی ورزشکاران بردارند و زمینه را برای موفقیت آنها و تیم فراهم آورند