امروزه برای دیدن شکوفه درختان باید در مقابل جعبه جادو نشست وبرای شنیدن صدای پرندگان به پارک های خارج شهر رفت.هر روز تکرار بی انگیزه روزهای قبل ومحیط زندگی به مثابه ظرف تکرار عادات همگانی.به جای فضاهای پر جنب وجوش با حیاط وحوض وگلدانهای شمعدانی قوطی های بدون حیاط،نور وصدای پرندگان جای خود را در زندگی ما باز کرده اند،که آدم های امروز وفردا را می سازد.تمام کودکان نمونه های خارق العاده ای هستند.کودک با تمام جنب وجوش وعلاقه خود به دانستن وکشف کردنبه این جهان قدم می گذاردوپس از چند سال دیگر به نکات ظریف ودقیق گذشته بی تفاوت شده است.پژوهش ها نشان می دهد که محیط و اجتماع با حضور انسان شکل گرفته و انسان نیز تحت تأثیر محیط پیرامون خویش رشد می کند.کودکی زمان آغاز این تاثیر پذیری است. نقطه ای است که می بایست بستر آموزش، پرورش و رشد خلاقیتش فراهم باشد تا فردای جامعه را بهتر و فعالتر بسازد . درک کودک از فضا با درک ما کاملا متفاوت است، بنابراین برای دست یابی به فضایی مناسب، باید کودکان را از زاویه ای هماهنگ با تجربه آنها از جهان بررسی کرد .برای اینکه معماری بتواند در روند رشد کودک در ابعاد مختلف تأثیر مثبت ایفا کند، طراحی ناچاراست بر اساس اصولی شکل بگیرد که بر پایه شناخت همه جانبه کودک استوار است..محیط آموزشی مناسب یکی از مواردی است که می توانددر رشد یک نظام آموزشی خلاق پرور موثر باشد.