مساله اصلی این تحقیق، بررسی برنامه «هفت» از منظر برجسته سازی جریان های سینمایی ایران است. کسب آگاهی از برجسته سازی جریان های سینمایی در برنامه هفت - اینکه چه گروه ها و جریان هایی در اولویّت و هدف قرار گرفته و چه جریاناتی کوچک و یا کنار گذاشته شده اند- بر بصیرت سینمایی ما افزوده و علاوه بر این شناخت ما را از تجربه ی نقد و بررسی مسائل سینمای ایران در تلویزیون ملی و به طور کلی تعامل این دو رسانه بالا می برد. در این پژوهش، از روش مصاحبه عمیق، برای جمع آوری داده ها و اطلاعات مورد نیاز در ارتباط با برجسته سازی جریان های سینمایی در برنامه هفت، استفاده کردیم. جامعه آماری ما در این پژوهش دست اندرکاران، کارشناسان، منتقدان و مدرسان سینمای کشور بودند. صاحبنظران مورد مصاحبه براساس معیارهایی مانند آشنایی با برنامه هفت و سابقه تماشاگری آن، آمادگی برای همکاری، آشنایی با جریان های سینمای ایران و سابقه ی فعالیت و نقد سینمایی انتخاب شدند. با توجه به تحقیقات اولیه محقق و نتایج مصاحبه های اکتشافی ابتدا محقق به این جمع بندی رسید که جریانات عمده سینمای ایران از این قرارند: جریان ارزشی، جریان روشنفکری و جریان تجاری (هر چند که مرزهای آنها گاه با هم تداخل دارد)؛ در طول مصاحبه ها تعریف مناسبی از این سه جریان و مرز بندی آنان به دست آمد، همچنین اولویت داشتن، خنثی بودن و اولویت نداشتن هر یک از این جریانات در برنامه به خصوص در رویکرد عوامل اصلی برنامه مطالعه شد. با بررسی اطلاعات به دست آمده از مصاحبه ها و با استفاده از فن مقایسه ی دائمی مورد استفاده در روش کیفی، به این نتیجه دست یافتیم که در زمان حضور مجری اول سینمای اولویت دار جریان تجاری بوده است و سپس مسائل و اخبار سینمای ارزشی و روشنفکری بررسی می شده است. اما با تغییر مجری برنامه هفت، اولویت برنامه به جریان ارزشی تبدیل شده، روشنفکری جریان محذوف بوده و جریان تجاری خود را معطوف توجه و نقد سازنده کمی یافته است.