در کار حاضر، ابتدا دی¬آمین آروماتیک جدید bamo حاوی حلقه 4،3،1- اگزادیازول سنتز شد. سپس برای اصلاح سدیم مونت موریلونیت ابتدا با استفاده از لیتیوم¬کلراید یون¬های لیتیوم جایگزین یون¬های سدیم گردیدند. در مرحله بعدی نمک هیدروکلراید دی¬آمین bamo به عنوان یک اصلاح کننده آروماتیک و پایدار از نظر حرارتی، در واکنش تبادل یونی با لیتیوم مونت¬موریلونیت به کار رفت. تغییرات فاصله بین¬لایه¬ای و پایداری حرارتی خاک¬رس اصلاح شده، با استفاده از تکنیک¬های xrd و tga بررسی شد. کاهش میزان آب¬دوستی خاک¬رس بعد از اصلاح با تکنیک¬های sem و tga تایید گردید. در قسمت بعدی این کار دی¬آمین bamo با دی¬انیدرید bdta در حلال dmac به منظور تشکیل پلی¬آمیک¬اسید واکنش داده شد. مرحله تشکیل پلی-ایمید به روش حرارتی انجام شد و با آنالیز عنصری و طیف¬سنجی ft-ir تایید گردید. سپس نانوکامپوزیت¬های پلی¬ایمید bamo/bdta با درصد¬های وزنی مختلف از مونت¬موریلونیت اصلاح شده، با روش پلیمریزاسیون موضعی تهیه شدند و خواص ساختاری و پایداری حرارتی آنها توسط تکنیک¬های xrd، tga، dta و dmta مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی ترموگرام¬های tga نانوکامپوزیت¬های 0 تا 5 درصد وزنی نشان داد که پایداری حرارتی با افزودن محتوای خا¬ک¬رس افزایش می¬یابد. دمای تبدیل شیشه¬ای نانوکامپوزت¬ها نسبت به پلی¬ایمید خالص افزایش یافته است، این افزایش در نانوکامپوزیت 1 درصد وزنی به مراتب بیشتر از 3و 5 درصد وزنی است. مقایسه مدول ذخیره پلی¬ایمید خالص ونانوکامپوزیت 1 درصد وزنی با تکنیک dmta نشان داد که جهش خوبی در مدول نانوکامپوزیت 1 درصد وزنی نسبت به پلیمر خالص ایجاد شده است.