پیشرفت ها و تحولات جهانی در شرایط کنونی کسب و کار باعث شده که فرایند تداوم کسب و کار به عنوان یک ضرورت در سازمان ها مطرح شود. توانایی یک سازمان برای نگه داشت و استمرار فعالیت های محوری و حیاتی خود پس از بروز یک حادثه و سرعت بازیابی سازمان و بازگشت به حالت عادی، می توانند به عنوان عاملی اساسی در موفقیت یا شکست یک سازمان و کسب مزیت رقابتی در جهان رقابتی امروزی معرفی شوند. از این منظر می توان شیوه هایی را که سازمان برای مقابله با بحران ها و تضمین بقای خود در نظر می گیرند، بخشی از استراتژی آن سازمان به شمار آورد. آنچه به نظر می رسد شرکت ها با اتکا به تاکتیک های کوتاه مدت، در صدد مدیریت بحران ها برآمده اند و بعضا از فرایند مدیریت استراتژیک خارج شده اند. این مسئله ضرورت افزایش قابلیت مدیران برای مواجهه با حوادث و جریان های غیرقابل پیش بینی را پیش از پیش نمایان می کند. جامعه آماری این تحقیق را کارکنان شرکت مپنا در استان البرز تشکیل می دهد که تعداد 265 نفر از کارکنان آن به صورت تصادفی انتخاب شده است.. در این تحقیق برای افزایش روایی پرسش های پرسشنامه از نظر 10 نفر از اساتید حوزه مدیریت استراتژیک و بحران و افراد باتجربه و خبره در زمینه مدیریت بحران استفاده گردید. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه می باشد. پایایی این پرسشنامه از طریق ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن نیز از طریق ضریب cvr و آزمون تحلیل محتوا بررسی شده است که نشان می دهد پرسشنامه پایایی و روایی مناسبی دارد. فرضیه ها با استفاده از آزمون همبستگی و مبتنی بر روش رگرسیون چند گانه مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاکی از آن است که متغیرهای رضایت شغلی، کاهش هزینه، ایجاد درآمد و تغییر در خط مش های سازمان می توانند تاثیر مستقیمی بر آمادگی برای مقابله با بحران کسب و کار داشته و عملکرد سازمان را بهبود ببخشند.