چکیده مقدمه: با توجه به تنوع شیوه های درمانی برای کمردرد، هنوز توافق نظر درباره ی موثر ترین روش درمانی وجود ندارد. هدف از انجام این پژوهش، مقایسه تاثیر تمرینات پیلاتس و مکنزی بر درد و سلامت عمومی زنان مبتلا به کمردرد مزمن می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه 36 بیمار زن مبتلا به کمردرد مزمن انتخاب شدند. 12 بیمار در گروه تجربی مکنزی (میانگین سنی 92/46 سال)، 12 بیمار در گروه تجربی پیلاتس(با میانگین سنی17/44) و 12 بیمار در گروه کنترل (میانگین سنی08/44) قرار داده شدند. گروه تجربی پیلاتس به مدت شش هفته، سه جلسه در هفته و هر جلسه یک ساعت در تمرینات شرکت کردند. گروه تجربی مکنزی نیز تمرینات مکنزی را به مدت 20 روز به صورت روزانه و به مدت یک ساعت انجام می دادند. گروه کنترل تمرینات خاصی انجام نمی دادند. سلامت عمومی تمام آزمودنی ها با پرسشنامه سلامت عمومی(ghq28) و درد توسط پرسشنامه درد مک گیل اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل در سطح معناداری 05/0 استفاده گردید. نتایج: نتایج نشان می دهد که بعد از شش هفته تمرین درمانی، بین گروه پیلاتس و مکنزی بر کاهش درد اختلاف معناداری وجود ندارد (p=0.327). ولی میزان سلامت عمومی گروه پیلاتس (p=0.036) نسبت به گروه مکنزی بهبود داشته است. بحث و نتیجه گیری: با توجه به یافته های این پژوهش شش هفته تمرین پیلاتس و مکنزی سبب کاهش درد در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می شود ولی بین تاثیر این دو شیوه بر درد تفاوت معناداری وجود ندارد و هر دو شیوه تاثیر یکسانی داشته اند. هم چنین شش هفته تمرین پیلاتس و مکنزی موجب بهبود سلامت عمومی می گردند، لیکن با توجه به میانگین تغییرات سلامت عمومی بعد از تمرین درمانی، با احتیاط می توان گفت تمرین پیلاتس تاثیر بیشتری بر بهبود سلامت عمومی دارد. در نهایت می توان گفت تحقیقات بیشتری نیاز است تا بهترین مدت و شیوه درمانی بر کاهش درد و بهبود سلامت عمومی بیماران مبتلا به کمردرد معلوم شود. کلید واژه ها: تمرینات پیلاتس، تمرینات مکنزی، درد، سلامت عمومی، کمر درد مزمن