هدف از پژوهش حاضر اثر یک برنامه تمرین اصلاحی بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستا و پویا پسران 10-12 سال بود. نمونه آماری پژوهش شامل50 نفر در دو گروه تجربی35 و گروه کنترل15 نفر بود که به صورت غیر تصادفی هدفدار و با پر کردن فرم رضایت¬نامه توسط والدین به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. گروه تجربی برنامه تمرینی را شامل تمرین¬های مرتبط با کشش و تقویت عضلات و لیگامان¬های موثر بر قوس طولی داخلی پا انجام دادند. تمرینات به مدت 6 هفته و 3 مرتبه در هفته در جلسات 60 دقیقه¬ای، به صورت 3 نوبت و 10 تکرار اجرا شد. هدف از دو هفته اول تمرینات تمرکز بر کشش تاندون¬ها و لیگامنت¬های موثر بر روی قوس طولی داخلی پا نظیر تاندون آشیل و عضلات نازک¬نی بود. هدف تمرینات هفته 3 و 4 تقویت عضلات کف پایی و عضلات چرخش دهنده داخلی بود و در هفته 5 و 6 ترکیبی از تمرینات کششی و تقویتی بود. برای ارزیابی میزان کف پای صاف از آزمون برودی و برای سنجش تعادل ایستا و پویا به ترتیب از دستگاه تعادل¬سنج biodex (94%r=) و آزمون تعادلی y(91%r=) استفاده شد. برای سنجش نرمال بودن داده¬ها از آزمون کالموگروف- اسمیرینوف، آزمون t مستقل و همبسته برای مقایسه پیش¬آزمون و پس¬آزمون دو گروه مستقل و همبسته و برای مقایسه تفاوت¬های بین گروهی از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (anova) در گروه¬های مستقل استفاده شد. سطح معنی¬داری برای تمامی آزمون¬ها (05/0? p) در نظر گرفته شد. نتایج آزمون افت ناوی تفاوت معنی¬داری میان پیش¬آزمون و پس¬آزمون گروه تجربی و همچنین، میان پس¬آزمون گروه تجربی و شاهد نشان داد. تفاوت معنی¬دار میان نتایج پیش¬آزمون و پس¬آزمون گروه تجربی در هر 3 شاخص تعادلی مشاهده شد، همچنین اختلاف میان پس¬آزمون دو گروه تجربی و شاهد در شاخص کلی و قدامی خلفی تعادل ایستا معنی¬دار بود اما در شاخص داخلی خارجی تفاوت معنی¬دار نبود. تفاوت میان نتایج پیش¬آزمون و پس¬آزمون تعادل پویای گروه تجربی در هر 3 شاخص معنی¬دار مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی¬دار میان پس¬آزمون دو گروه در هر 3 شاخص وجود داشت. بر¬اساس یافته¬های تحقیق اصلاح کف پای صاف کودکان و بهبود تعادل ایستای آنان با اجرای برنامه تمرینی منتخب از سوی معلمان، مربیان و درمانگران اکیدا توصیه می¬شود