هدف این تحقیق بررسی شاخص های ایمپالس اسیلومتری و اسپیرومتری متعاقب اجرای یک جلسه فعالیت هوازی با شدت بالادر ورزشکاران زن رشته فوتسال استان خوزستان بود. به این منظور 14 نفر از زنان فوتسالیست با ، با سطح (آزمون استراند) برابر با 46/3±46/35 میلی لیتر بر کیلوگرم و دامنه سنی 04/4±78/25سال که در سطح لیگ برتر کشور بازی میکردند، برای این پژوهش انتخاب شدند. آزمون های عملکرد ریوی توسط ایمپالس اسیلومتری و اسپیرومتری در پیش آزمون و دقایق 5،10، 20،30 پس از آزمون فعالیت هوازی با شدت بالا اندازه گیری شد. برای مقایسه پیش آزمونها با پس آزمونها با استفاده از اسپیرومتری و ایمپالس اسیلومتری از تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که شاخص های اسپیرومتری پیش و پس ازآزمون تفاوت معناداری را نشان نداد ، در حالی که شاخص های ایمپالس اسیلومتری در دقایق 20 و 30 افزایش مفاومت در راههای هوایی و وجود برونکواسپاسم ناشی از ورزش را نشان داد. بنابرای می توان نتیجه گیری کرد که فعالیت هوازی با شدت بالا سبب افزایش مقاومت در راههای هوایی می شود و همچنین ایمپالس اسیلومتری نسبت به اسپیرومتری دارای دقت و حساسیت بیشتری برای اندازه گیری و تشخیص شاخص های عملکرد ریوی می باشد.