فرآیند طولانی مدت و یا لااقل پرهزینه تبدیل فکرها و ایده های پژوهشی به روش های مطمئن اقتصادی، تردیدی باقی نمی گذارد که تنها راه جبران عقب ماندگی یک کشور اقدام به استفاده از تجارب موفق دیگران است. آنچه کشورهای در حال توسعه را به آینده امیدوار کرده ، انتقال تکنولوژی و به دنبال آن کسب توانایی های تکنولوژیکی است، اماآنچه حائز اهمیت است ، توان و ظرفیت تکنیکی جامعه است زیرا تفاوت فاحش بین تکنولوژی وارداتی و سطح تکنولوژی موجود در جامعه ، امکان "درونی کردن" تکنولوژی را با مشکل مواجه می کند. برداشت نادرست و محدود از انتقال تکنولوژی، بعضا فرآیند انتقال را با شکست واجه ساخته و در عمل جز انتقال تعدادی ماشین آلات و نقشه و دستور العمل های غیر قابل استفاده پی آمدی نخواهد داشت. انتقال تکنولوژی خود دانشی است که استفاده از آن مستلزم داشتن اطلاعات و تخصص ویژه می باشد.بنابراین هم کشورهای وارد کننده تکنولوژی و هم صنایع مربوطه باید به طور کامل با فرآیند انتقال تکنولوژی آشنایی پیدا کرده و در کلیه مراحل این فرآیند حساس ، با دقت و ظرافت کامل عمل نمایند. بر این اساس صرفا باعقد قرارداد انتقال تکنولوژی و وارد کردن ماشین آلات و تجهیزات پیشرفته ، نمی توان از انتقال مناسب تکنولوژی اطمینان حاصل نمود ، زیرا هنگامی تکنولوژی به خوبی انتقال یافته ، تلقی می شود که پس از انتخاب صحیح آن، توانایی جذب و درک جزئیات آن و همچنین اقدام در جهت بهبود تکنولوژی دریافت شده با پرداختن به تحقیقات صنعتی و سرمایه گذاری در آن صورت گیرد. از این رو در هر بخش از صنعت که اقدام به انتقال تکنولوژی می نمایند، ضمن توجه به مسائل انتقال ، تمرکز به شناسایی مسائلی که به عنوان مانع ممکن است این فرآیند را با مشکل مواجه سازد و از کارایی آن بکاهد ، ضروری و اجتناب ناپذیر است. در این میان شرکت های واسطه و نمایندگی ها، منحصرا می توانند با توجه به تمرکز بر روی تکنولوژی خاص و همچنین شناسایی تکنولوژی مناسب با توجه به سطح تکنولوژی منطقه جغرافیایی خاص و زیر ساخت های در دسترس و هچنین نیاز بازار و تکنولوژی روز به هر دو سوی این پیکان انتقال کمک وافری نمایند. لذا در این تحقیق سعی شده با شناسایی عوامل مهم بر سر راه انتقال تکنولوژی به ارزیابی نقش اینگونه شرکت ها در از میان برداشتن موانع انتقال تکنولوژی پرداخته شود.