پژوهش توصیفی حاضر که به لحاظ هدف، نوعی تحقیق کاربردی است با بهره¬گیری از روش آمیخته (کمی و کیفی) و با هدف آگاهی از چگونگی و سطوح مشارکت درکلاس درس و رابطه آن با ادراکات دانشجویان کارشناسی رشته¬های علوم انسانی دانشگاه شهید چمران اهواز انجام شده است. از بین کلاس¬های برگزار شده رشته¬های کارشناسی در دانشکده¬های علوم انسانی در نیم سال اول سال تحصیلی93-92، با روش نمونه گیری تصادفی طبقه¬ای 9 رشته کارشناسی انتخاب شد و از هر رشته دو کلاس در دو جلسه 90 دقیقه ای (جمعاً 36 جلسه) مورد مشاهده قرار گرفت و بر اساس فرم محقق ساخته مجموعه¬ای از رفتارهای مشارکت¬جویانه دانشجویان ثبت شد. همچنین 180 نفر از دانشجویان کلاس¬های مزبور در تکمیل پرسشنامه ادراک از دوره (72/0 =?) و پرسشنامه محقق ساخته برای سنجش نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موثر بر مشارکت کلاسی، موانع و مزایای آن (87/0 =?) همکاری نمودند. با 36 نفر از استادان کلاس¬های منتخب نیز مصاحبه نیمه¬ساختمند به عمل آمد که جنبه تأییدی داشته است. با استفاده از روش¬های متناسب آماری نسبت به تحلیل یافته¬ها اقدام شد. یافته¬های تحقیق بیانگر آن است که نگرش دانشجویان نسبت به عوامل موثر در مشارکت کلاسی قادر به پیش بینی ادراکات آنها از دوره تحصیلی خود است. از دیدگاه¬های مشترک و متناقض دانشجویان و استادان می¬توان به ترتیب در مولفه تسهیل کننده مشارکت کلاسی ارتباط استاد با دانشجو و دید مثبت دانشجویان به استاد؛ در مولفه مزایای مشارکت کلاسی به ترتیب می¬توان به تقویت مهارت¬های اجتماعی و تحصیلی،آگاهی استادان از آموخته¬های قبلی دانشجویان و در مولفه موانع مشارکت کلاسی به ترتیب کم رویی دانشجویان، محدودیتزمان کلاس¬ها اشاره کرد.تحلیل نتایج مصاحبه با استادان نشان می¬دهد که آنان از مشارکت دانشجویان در کلاس استقبال می کنند، اما به دلیل برخی محدودیت¬ها و کاستی ¬های آموزشی اجرای این روش را دشوار می دانند. بر اساس مشاهدات محقق، عملکرد استادان مبتنی بر مشارکت دانشجویان در کلاس نیست و تدریس آنها بیشتر به شیوه سخنرانی صورت می گیرد