در ایران، دورکاری پدیده ای نو محسوب می شود که فرایند اجرایی شدن خود را در برخی از سازمان ها می گذراند. در این پژوهش برآنیم تا به شناسایی فرصت ها و ترجیحات دورکاری در سازمان های دولتی شهر زاهدان بپردازیم. مطالعه ی حاضر، به صورت پیمایشی صورت گرفته که برای جمع آوری داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. ضریب آلفای کرونباخ مربوط به پایایی پرسشنامه 0.8 بدست آمد که نشان از پایایی خوب پرسشنامه می باشد. حدود 420پرسشنامه در میان کارکنان شش سازمان دولتی شهر زاهدان توزیع شد. این سازمان ها عبارتند از: شرکت نفت، شرکت آب و فاضلاب، اداره تعاون،کار و رفاه اجتماعی، میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، اداره صنعت، معدن و تجارت و مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان زاهدان. برای تحلیل داده ها از آزمون های تی تک نمونه ای، تحلیل واریانس یک طرفه و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. وضعیت فرصت دورکاری در این سازمان ها در حد متوسط، مطلوب ارزیابی می شود. از نظر ترجیح دورکاری، در مجموع و به طور کلی در سازمان های مورد مطالعه، کارکنان دورکاری را ترجیح می دهند و این نتیجه، نشان دهنده ی استقبال کارکنان سازمان های دولتی زاهدان از اجرای دورکاری می باشد. با تحلیل رگرسیون چندگانه مشخص شد که ترجیح دورکاری با ویژگی های فردی در حدود 34 درصد و با ویژگی های شغلی تقریبا 31 درصد همبستگی دارد.