هدف از اجرای تحقیق حاضر مقایسه تمرین بدنی و ترکیب آن با سه نوع الگوی یادگیری مشاهدهای؛ مشاهده زنده اجرای الگویماهر، مشاهده ویدئویی اجرای الگویماهر و خودالگودهی بر اکتساب و یادگیری مهارت تیراندازیباکمان میباشد. به منظور دست یابی به اهداف تحقیق،40 دانشآموز پسر دوره راهنمایی شهر پیرانشهر(62/0±24/13 سال) به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند. پس از آموزش مقدماتی شرکت کننده ها وارد مرحله پیش آزمون و سپس به مدت 3 هفته به صورت یک روز در میان 9 جلسه، به تمرین مهارت تیراندازی¬با¬کمان پرداختند. سه گروه مشاهده¬ای پس از مشاهده اجرا، و گروه تمرین بدنی بدون هیچ گونه مشاهده¬ای، تمرین تیراندازی انجام ¬دادند. جلسات تمرینی و آزمون¬ به ترتیب شامل 30 و 15 کوشش پرتاب تیر به سمت صفحه هدف تیراندازی¬باکمان بود. پس از اتمام جلسات اکتساب، آزمون انتقال و پس از 72 ساعت آزمون یادداری از آنها بعمل آمد. سپس نتایج بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور تعیین تفاوت معنی دار بین امتیازات گروه¬های تحقیق در مرحله اکتساب از آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و جهت تعیین تفاوت امتیازات آزمون یاداری و انتقال در گروه های مختلف از آزمون تحلیل واریانس یک راهه استفاده گردید. نتایج حاصل نشان دادند که بین این چهار گروه در مراحل اکتساب، یادداری و انتقال تفاوت معنی داری وجود ندارد. با توجه به نتایج بدست آمده مشخص شد که همه گروه ها پیشرفت یکسانی داشتند. در نتیجه استفاده از هر کدام از شیوه های الگودهی در آموزش مهارت حرکتی- ورزشی اثرگذار خواهد بود.