عموما ارزیابی چگونگی کاربری اراضی شهری منعکس کننده تصویری گویا از منظر و سیمای شهر است و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهری به کاربری های مختلف مورد نیاز شهر در طی زمان و در جهت رسیدن به اهداف توسعه شهری می باشد. در حالی که طرح های توسعه شهری می تواند ملاک الگو و ملاک توسعه و شهرسازی باشد متأسفانه سال های زیادی است که سلیقه ای عمل کردن متولیان شهرسازی پیامدهای منفی بسیاری را به ارمغان آورده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی میزان تحقق کاربری های طرح هادی شهر قلندرآباد و عوامل موثر در تغییر کاربری ها سعی دارد راهکارهایی در راستای اجرای هر چه بهتر طرح های توسعه شهری ارائه دهد. بدین منظور پس از شناسایی مفاهیم و تجربیات جهانی پیرامون دیدگاه های نظری ، مشخصاً به تحلیل و ارزیابی این امر در شهر قلندرآباد با استفاده از روش توصیفی- تحلیل پرداخته شده است و برداشت های میدانی برای مشخص شدن میزان تحقق در محیطarc gis وارد شد. نگاهی به طرح هادی شهر قلندرآباد نشان می دهد که کاربری آموزشی با 45.4 درصد، کاربری فرهنگی با 11.5 درصد، کاربری بهداشتی- درمانی با 30 درصد، کاربری صنعتی- کارگاهی با 6.5 درصد، کاربری فضای سبز با 12 درصد و کاربری حمل و نقل و انبارداری با 41.78 درصد و کاربری ورزشی با 0.50 درصد تحقق، تحقق ضعیف داشته و کاربری مسکونی با 56 درصد، کاربری اداری با 66.3 درصد تحقق نسبی داشته اند و کاربری تجاری با 80.3 درصد، کاربری انتظامی با 100.06 درصد و کاربری مذهبی با 171.62 درصد تحقق کامل را نشان می دهند، بیشتر تغییر کاربری های صورت گرفته به کاربری مسکونی نمی باشد بلکه قسمت اعظم کاربری های تحقق نیافته به صورت بایر باقی مانده است. نتایج پژوهش در خصوص عوامل تأثیرگذار در تغییر کاربری ها نشان می دهد که مبدل شدن روستا به شهر با 54 درصد بیشترین نقش را در تغییر کاربری ها داشته است البته عوامل دیگری نیز به نوبه ی خود در تغییر کاربری ها نقش داشته اند.