رانندگان تراکتور در محدوده وسیعی از ارتعاشات قرار دارند، به گونه ای که منجر به ناراحتی آنان شده و آسیب های طولانی مدت یا دائمی را برایشان به وجود می آورد. یکی از راه حل های این مسئله کاهش دادن ارتعاشات وارد شده بر راننده از طریق طراحی تشکچه ای مناسب برای صندلی تراکتور است. تا به حال روش¬های متنوعی برای تعیین میزان مواجهه ارتعاش و حدود آن بر اساس مشاهدات آزمایشگاهی برای کاربردهای خاص ابداع شده¬است این در حالی است که تعداد کمی بر مبنای تحلیل به روش اجزای محدود انجام شده¬است. هدف از این پژوهش، طراحی تشکچه ای ارگونومی جهت کاهش ارتعاش منتقله به راننده تراکتور است. در همین راستای ابتدا صندلی تراکتور در نرم افزار abaqus مشابه نمونه واقعی شبیه¬سازی و با استفاده از داد های آزمایشگاهی اعتبار سنجی شد. نتایج نشان داد که مدل شبیه سازی شده اجزای محدود با نتایج حاصل از آزمایش ها مشابه بوده و در نتیجه مدل ایجاد شده در نرم افزار اعتبار لازم در محدوده مورد نظر را داشت. یک مدل تشکچه صندلی با استفاده از آنتروپومتری رانندگان ایرانیان نیز در نرم افزار طراحی گردید. این مدل از دو جنس فوم و هوا تعریف شد. هر سه مدل صندلی در محدوده فرکانس 3 تا66 هرتز و چهار شتاب تحریک 5/0، 1، 5/1و 2 متر بر مجذور ثانیه و سه جرم 55، 70و 85 کیلوگرم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. مدل طراحی شده از جنس هوا و فوم در نرم افزار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج حاصل از آن با نتایج حاصل از صندلی موجود مقایسه گردید. نتایج نشان داد که تاثیر نوع مدل صندلی بر شتاب نواحی تماسی بدن راننده با نشستگاه معنی دار بوده و مدل فوم با توجه به محدوده شتاب خروجی آن، آسایش و راحتی بیشتری را برای راننده فراهم می کرد، بنابراین می توانست جایگزین مناسبی برای صندلی موجود باشد همچنین از بررسی اثر مدل صندلی بر شتاب نواحی تماسی بدن راننده با تکیه گاه مشخص شد که تکیه گاه صندلی موجود برای راننده راحتی و آسایش بیشتری را فراهم می کند. نتایج این پژوهش مشخص نمود که ترکیب تشکچه مدل فوم و تکیه گاه صندلی موجود راحتی و آسایش بیشتری را برای راننده فراهم می نماید.