یکی از موضوعات تحقیقاتی بکر در تدریس زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی درمحیط ایران، موضوع معلمان شاغل در آموزشگاه های زبان و مدارس دولتی به طور همزمان میباشد. این مطالعه،شیوه های تدریس این معلمان در دو محیط متمایز، میزان وفادار ماندن آنها به یک روش علی رغم تغییرعوامل محیطی، وتطابقاتی که آنها برای کنار آمدن با سیاست متمایزدو موسسه مربوطه، یعنی وزارت آموزش و پرورش ایران و موسسات خصوصی زبان انجام میدهند را بررسی کرده است.برای این منظور، 30 ساعت ازعملکرد هفت معلم زبان انگلیسی در مدارس دولتی و آموزشگاه های زبان ضبط گردیده وبه صورت کمی و کیفی در موارد کارگروهی، بازخورد اصلاحی، پرسش، نسبت مدت زمان صحبت معلم به مدت زمان صحبت فراگیران و استفاده از زبان اول ،با استفاده از آزمون ویلکاکسون در دو محیط با هم مقایسه گردید.به علاوه، با استفاده از پرسشنامه کنترل کلاس درس،گرایش های مدیریت کلاسی این معلمان در دو محیط بایکدیگر مقایسه گردید.همچنین مصاحبه هایی با معلمان در زمینه روش ارایه دروس آنها انجام گرفت. گذشته از اینها، مصاحبه فراخوان تحریکی نیز استفاده گردید تا بازتاب های معلمان در شیوه های مشابه یا غیر مشابه و منطق پشت این تصمیمات را آشکار کند .این یافته ها نشان داد که عملکرد ها در موارد مدیریت کلاس و ارائه، تا حد زیادی در مدارس دولتی و آموزشگاه های زبان، مشابه بود.با این حال، در موارد کارگروهی، بازخورد اصلاحی، پرسش، نسبت مدت زمان صحبت معلم به مدت زمان صحبت فراگیران و استفاده از زبان اول تفاوت قابل توجه ای وجود داشت. یافته های این مصاحبه ها همچنین نشان داد که ناسازگاری و تناقض بین باورها و اعمال به طور عمده ناشی از محدودیت های اعمال شده برآنها ازطرف موسسات مربوطه میباشد.این مطالعه خواستار تحقیقات بیشتر بر روی این معلمان ویژه که در دو محیط آموزشی متفاوت تدریس زبان انگلیسی در ایران کار میکنندو تفاوت فاحشی در نتایج روش های تدریس آنهاوجود دارد، میباشد.این مطالعه همچنین نشان می دهد که این معلمان می توانندمناسب ترین عوامل تغییردر ترویج آموزش زبان ارتباطی در دبیرستان ها باشند.