با توجه به پیشرفت روز افزون صنعت سینما اشراف هنرمندان و حقوقدانان بر قواعد حاکم بر این بخش از هنر لازم و ضروری به نظر می رسد . از آنجایی که سینما به عنوان پدیده ای جهانی زبان گویای فرهنگها ، سنت ها و حتی عقاید سیاسی و مذهبی ملل گوناگون به شمار می رود لذا می تواند شاهراههای ارتباطی بین دولتها و جوامع انسانی را تقویت کند. از جهت دیگر ما با پدیده ی امپریالیسم فرهنگی در جهان رو به رو هستیم و این بدان معناست که تولیدات سینمایی در سیطره ی قدرتهای سیاسی و به خصوص اقتصادی جهان است و میزان تجارت این آثار نیز به شکل فزاینده ای در انحصار شرکتهای بزرگ کشورهای سرمایه دار و در اصطلاح جهان اول است. البته ما با کمبودها و نواقصی در این خصوص رو به رو هستیم چرا که شماری از کشورها از جمله ایران تا کنون به کنوانسیون جهانی کپی رایت نپیوسته است و این چنین عدم مشارکتهاییمی تواند روند پیشرفت قوانین مرتبط با این صنعت و به طور کلی آثار هنری را در این جوامع کند و یا حتی مختل سازد. لذا در پژوهش پیش رو سعی شده است که ابتدا تاریخچه ای از چگونگی پیدایش حقوق برای آثار هنری و فکری آورده شود و سپس در فصل اول که شامل 4 گفتار می باشد ، به تعریف هنر و بررسی نظریات مختلف راجع به حقوق پدید آورندگان پرداخته ایم. در فصل دوم نیز با کنوانسیونهای مختلفی که در این رابطه تشکیل شده است و به خصوص در مورد آثار سینمایی توجه خاصی داشته اند، روبرو هستیم و بالاخره در فصل سوم به تحلیل نظام کپی رایت و نظام حل و فصل اختلافات و همچنین بررسی دو رای که راجع به استفاده ی غیر مجاز از تولیدات سینمایی است، پرداخته ایم.