پروتئین های غیر اختصاصی انتقال دهنده لیپید گیاهی، پروتئین هایی بازی و کوچک مولکول هستند که توانایی انتقال فسفولیپید ها بین غشا ها را دارند و بر اساس وزن مولکولی به دو زیر خانواده 9kda) nsltp1)و 7kda) nsltp2)تقسیم می شوند. این پروتئین ها توجه فراوانی را به عنوان حامل های بالقوه سیستم های دارو رسانی به خود معطوف کرده اند. این پروتئین های پایدار می توانند از دارو ها در مقابل اکسیداسیون و یا تخریب محافظت کنند. در مطالعه ی حاضر پروتئین انتقال دهنده لیپید گیاهی از دانه برنج جداسازی شد، سپس نحوه اتصال تعدادی دارو به پروتئین ltp1 بررسی شد. همچنین به منظور اعطاء خصوصیات اتصالی جدید به پروتئین برای انتقال دارو های بیشتر، ریشه های لایزین در دسترس ltp1 با استفاده از روش استیلاسیون و سیتراکونیلاسیون تغییر داده شد. در کنار مطالعه اتصال دارو ها به انواع تغییر یافته ltp1، خصوصیات ساختاری ltp1 طبیعی و تغییر یافته شامل آبگریزی سطحی، پایداری، پارامتر های ترمودینامیکی با استفاده از چندین تکنیک اسپکتروسکوپی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که دارو های استول، اورلیستات و ایبوپروفن می توانند اتصال قوی تری با ltp1 ایجاد کنند و اتصال تعدادی از دارو ها در اثر مادیفیکاسیون ltp1 قوی تر و اتصال تعدادی دیگر از دارو ها ضعیف تر می شود. آنالیز مکانیسم اتصال دارو به ltp1 و پارامتر های ترمودینامیک نشان داد که رفتار میان کنش دارو-پروتئین تحت مادیفیکاسیون پروتئین تغییر می یابد. همچنین کشف گردید که نیرو های اصلی در اتصال استول و ایبوپروفن به ltp1 با مادیفیکاسیون تغییر نمی یابد ولی در اتصال اورلیستات این نیرو ها دچار تغییر می شوند. بنابراین پیشنهاد می گردد که جایگاه های اتصالی جدید در اتصال اورلیستات به پروتئین تغییر یافته به وجود آمده است. در نهایت می توان گفت که توانایی اتصال بعضی از دارو ها به ltp1 تغییر یافته در مقایسه با نوع طبیعی آن تغییر پیدا کرده است و در مورد بعضی از دارو ها پروتئین تغییر یافته و در مورد بعضی دیگر پروتئین طبیعی حامل مناسب تری می باشد.