گردشگری از صنایع نوپایی است که در عمر کوتاه خود مورد توجه فراوان واقع شده و 10 درصد تولید ناخالص و 10 درصد اشتغال جهانی را به خود اختصاص داده است. کشور ایران علیرغم داشتن پتانسیل های فراوان و جاذبه های بی مانند گردشگری در حالی سهم قابل انتظار خود را از این حوزه برداشت نمی کند که پژوهش های متعددی در حوزه ی گردشگری و معرفی جاذبه ها صورت گرفته است. بررسی و تحلیل محتوای پژوهش های انجام شده در این مورد می تواند زمینه ای برای یافتن دلایل کندی پیشرفت صنعت گردشگری در ایران باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی ساختار پژوهش های یک دوره ده ساله(1391-1381) در حوزه گردشگری انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد ناهماهنگی های معنادار و متعدی در موضوع و حجم تحقیقات از جهت برنامه ریزی و هدایت و نیز علاقمندی نهادهای مربوط وجود دارد؛ اما درعین حال رشد کمی تحقیقات در دو سه سال آخر دوره ی مورد نظر امیدوار کننده است.