در سه دهه ی اخیر رمانهای هندی به زبان انگلیسی تاثیر بسزایی بر گسترش داستان نویسی به این زبان داشته اند. این آثار به بررسی ارتباط میان پدیده ی استعمار و جنبه های گوناگون زندگی هندی پرداخته اند. رمانهای نویسندگان زن هندی جایگاهی مهم در شکل گیری این گونه از رمان ها داشته است. رمانهای آنیتا دسای با توجهی خاص به فضاهای بومی و خانوادگی بیانگر تاثیرات استعمار و پیچیدگی های هویت پسااستعماری هستند. دسای با به تصویر کشیدن شخصیت ها در فضاهای فرهنگی بسته سعی میکند به درک عمیق تری از پیچیدگی های هویت هندی پس از استقلال این کشور دست یابد. پژوهش حاضر با بهره گیری از نظریات هومی ک. بهابها، گایاتری چاکراورتی اسپیواک، ادوارد سعید و بیل اشکرافت به بررسی چگونگی شکل گیری هویت هندی پسااستعماری و بازنمایی آن در رمان های پرهیز، پایکوبی( 1999 )، روشنایی روز( 1980 ) و نگهبان( 1984 ) می پردازد. هدف از این پژوهش بررسی این آثار در ساختارهای مشترک مردسالاری و پسااستعمار و نیز شناسایی الگوهای مقاومت و بررسی امکان تغییر بازنمایی های قالبی پسااستعماری می باشد.