اصولاً توسعه فیزیکی یک شهر بیش از هر چیز تابع شرایط محیطی و موقعیت جغرافیایی است . زیرا عوارض و پدیده های طبیعی در مکان گزینی، پراکندگی، حوزه نفوذ، توسعه فیزیکی، مورفولوژی شهر و امثال آن اثر قاطعی دارند و گاه به عنوان یک عامل مثبت و زمانی به صورت یک عامل منفی و بازدارنده عمل می کنند. واحدهای ژئومورفولوژی همیشه با پویایی و دینامیسم محیط طبیعی در ارتباط است. هر گونه اقدام در راستای توسعه و عمران شهرها و روستاها به نحوی با پویایی و دینامیسم مذکور و در نهایت با پدیده های ژئومورفولوژی تلاقی می نماید. قرارگرفتن ایران در کمربند آلپی و شرایط جغرافیایی ویژه منجر به این شده است که این سرزمین از تنوع ژئومورفولوژیکی زیادی برخوردار شده و باعث شکل گیری و توسعه شهرها و روستاها بر روی لندفرم های خاص شده است. ژئومورفولوژی از ارکان مطالعات محیطی محسوب می شود و هر گونه بهره برداری و برنامه ریزی بدون توجه به این علم نتایج زیانبار طبیعی، اقتصادی و اجتماعی به دنبال خواهد داشت و مهمترین هدف تامین رفاه شهرنشینان به وسیله ایجاد محیطی بهتر، سالم تر و مساعدتر است.شهرلاهیجان ساخته شده برسرزمین هموارجلگه ای که حاصل رسوبات ناشی ازسفیدرودبه جای مانده است ودرجنوب آن کوههای البرزوجوددارد و دارای پیشینه جمعیتی وتاریخی مهمی درگیلان ودارای لقب پایتخت گردشگران جهان اسلام است که قابلیتهاومحدودیت های زیادی ازنظرژئومورفولوژی ایجادنموده است.برای رسیدن به توسعه فیزیکی توجه به این قابلیتهاومحدودیتهای ژئومورفولوژی ضرورت داردکه دراین تحقیق سعی می شودقابلیتهاومحدودیتهای توسعه فیزیکی ازمنظرژئومورفولوژی کاربردی موردبررسی قرارگیردو روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات به دست آمده با استفاده دو شکل مطالعات اسنادی- کتابخانه ای و بررسی میدانی است.دراین تحقیق سعی گردیده که مطالعه همه جانبه صورت گیرد.