طراحی شبکه توزیع زنجیره تامین، جزو مسائل استراتژیک سازمان است که پس از اجرا به سختی قابل بازگشت است. عدم توجه به این موضوع منجر به افزایش هزینه و کاهش رضایت مندی مشتری می شود. هدف طراحی شبکه توزیع زنجیره تامین تعیین بهینه تعداد، مکان و ظرفیت کارخانه و انبار و تعیین بهترین استراتژی برای توزیع محصول از کارخانه به انبار و از انبار به مشتری است. به دو دلیل تحقیقات فعلی قادر به طراحی شبکه توزیع زنجیره تامین مناسب نیستند: اولا از آنجایی که طراحی شبکه توزیع زنجیره تامین یک نوع برنامه ریزی بلند مدت است، پارامترهای آن نیز باید برای بلند مدت تخمین زده شوند، اما عموما تخمین های موجود دارای چنین ویژگی نیستند و عمدتا بر اساس داده های گذشته هستند و برای پیش بینی آینده نزدیک کاربرد دارند. از طرفی چون سرمایه گذاری نسبتا زیادی بر اساس داده هایی که دارای قابلیت اطمینان کم هستند، صورت می گیرد، بنابراین مناسب است تا پارامترهای مدل، تصادفی در نظر گرفته شوند. ثانیا اکثر تحقیقات موجود، تعداد سطوح ظرفیت در دسترس را تنها به یک سطح محدود می کنند که در عمل با شرایط واقعی متفاوت است. بنابراین مناسب است تا گزینه های مختلفی برای ظرفیت تسهیلات در نظر گرفته شود. این تحقیق مسئله طراحی شبکه توزیع دو سطحی چند محصولی با تابع تقاضای تصادفی و کارخانه ها و انبارهای چند ظرفیتی در سیستم زنجیره تامین را در نظر گرفته و به طور هم زمان به تعیین بهترین استراتژی برای توزیع محصول از کارخانه ها به انبارها و از انبارها به مشتری ها می پردازد. برای این مسئله یک برنامه ریزی تصادفی دو مرحله ای بر اساس سناریو، با هدف کمینه کردن هزینه کل ارائه می شود. سپس برای حل مدل پیشنهادی به شکل کارا، روش تجزیه بندرز پیشنهاد می شود. به منظور ارزیابی مدل یک مثال عددی ارائه شده که نتایج حاصل از آن نشان دهنده کارایی روش پیشنهادی است. هم چنین دو مثال عددی برای حالت های تک محصولی و چند محصولی به منظور اولویت بندی استفاده از کارخانه ها برای تامین تقاضای انبارهای توزیع و انبارهای توزیع برای تامین تقاضای خرده فروش ها و نحوه جایگزین شدن کارخانه ها هنگامی که تقاضای انبارهای توزیع افزایش پیدا می کند و انبارهای توزیع هنگامی که تقاضای خرده فروش ها افزایش پیدا می کند، ارائه شده است. در نهایت نتایج مدل با مدل امیری (2006) مقایسه شده است که نشان می دهد مدل ارائه شده برتر از مدل امیری است.