کلید واژه¬ها: اقتصاد و تجارت، خلیج فارس، هخامنشیان، اشکانیان، ساسانیان، آل بویه ،صفویه، دکن هند چکیده: سابقه روابط اقتصادی –تجاری ایران و هند به دوران پیش از مهاجرت آریایی ها باز می گردد. وایرانیان از طریق بنادر خلیج فارس با بنادر جنوب هند(دکن)روابط اقتصادی- تجاری و بازرگانی داشته اند. پس از آن نیز این روابط چه از طریق راههای زمینی و دریایی ادامه یافته است. و در اصل هند یکی از شرکای مهم تجاری سنتی ایران بوده است .در زمان امپراطوری چاندرا گوپتا مناسبات سیاسی و اقتصادی بین ایران هند برقرا بوده است. وبعد از سقوط امپراطوری هخامنشی،تعدادی از صنعتگران و بازرگانان ایرانی راهی هند شده تا تجارب خویش را در اختیار هندیان قرار دهند.که آثار بر جای مانده ازآن دوران مؤیداین مطلب است. و درادوار دیگر باز همچنان این روابط ادامه یافته تا اینکه دردوران اسلامی و بعد از روی کار آمدن صفویان یکی از شرکای مهم تجاری ایران ،بخصوص از زمان شاه عباس اول به بعدکشور هندوستان وبویژه حکومت های شیعه جنوب هند بوده اند.و ایران از لحاظ اقتصادی،سیاسی و مذهبی حامی اصلی حکومت های مذکور محسوب می گردیده است. لذا با توجه به اینکه تا کنون تحقیقاتی پیرامون کم وکیف و چگونگی مناسبات تجاری و بازرگانی بین ایران در زمان صفویه با سلسله های شیعه جنوب وهمچنین شمال هند از طریق خلیج فارس صورت نگرفته است ، درنظر است ضمن بررسی چگونگی این روابط،میزان و حجم صادرات و واردات ،انواع کالاهای مورد مبادله واینکه چه علل و عواملی درتوازن تجاری ایران وهند مؤثر بوده اند پرداخته شود.