هدف این پژوهش مقایسه برنامه درسی سوادآموزی ایران با برنامه های درسی مشابه در کشورهای پاکستان، هند و اندونزی بر اساس روش تطبیقی بردی، در جهت ارائه راهکارهایی برای بهبود برنامه درسی سوادآموزی بزرگسالان بوده است. کشور پاکستان و اندونزی از جمله کشورهای آسیایی هستند که ویژگی های مشترکی با کشور ایران دارد. و کشور هند از جمله کشور های آسیایی است که در زمینه سوادآموزی بزرگسالان در طی چند سال اخیر، موفق بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که در کشورهای مطالعه شده، برنامه درسی سوادآموزی بزرگسالان اهداف مشترک و متنوعی را دنبال می کنند، در ایران بیشتر تأکید بر سوادآموزی محض است دیگر کشورها علاوه بر سوادآموزی پایه بر مهارت های کارآفرینی و مولد درآمد نیز توجه دارند که این هدف در ایران به نسبت کمتر مورد توجه قرار گرفته است. محتوای برنامه های سوادآموزی در کشورهای منتخب به طور کلی شامل: سواد پایه (خواندن، نوشتن و حساب کردن)، مسائل اجتماعی (مسائل زنان، برابری جنسیتی، حقوق شهروندی، ارزش ها و نگرش ها و...)، مسائل اقتصادی و توسعه ی حرفه ای، مسائل بهداشتی (بهداشت فرد و کودک و حفاظت از محیط زیست)، مسائل مذهبی و فناوری ارتباطات و اطلاعات است که در کشور ایران محتوای مربوط به فناوری اطلاعات و ارتباطات کمتر دیده می‎ شود. در روش های یاددهی- یادگیری بین کشورهای منتخب، روش سخنرانی، بحث گروهی و روش مبتنی بر فعالیت و پروژه مشترک است و در کشورهای ایران و پاکستان به نسبت هند و اندونزی از روش های تدریس متنوع تری استفاده می شود. ارزشیابی از آموخته های سوادآموزان در کشورهای منتخب تفاوتی با یکدیگر ندارد با این تفاوت که در ایران و هند بر خودارزیابی سوادآموزان تأکید شده است. براساس یافته ها در پایان این مطالعه پیشنهادهایی برای اصلاح برنامه درسی سوادآموزی بزرگسالان در ایران ارائه شده است.