نام پژوهشگر: امینه زارع تبار
امینه زارع تبار حسین رحمانی
چکیده به منظور بررسی اثرات جایگزینی آرد سویا با آرد باقلا در جیره غذایی بر عملکرد رشد و پارامترهای خونی ماهی قزل آلای رنگین کمان (oncorhynchus mykiss) آزمایش تغذیه ای در 4 سطح جایگزینی 15 ،30 ،45 ،60 درصد انجام شد. کلیه جیره ها دارای انرژی و پروتئین یکسان بودند. ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 09/0±5/12 گرم به مدت 7 هفته تغذیه شدند. وزن گیری ماهیان هر 15 روز یکبار انجام شد و در پایان دوره، شاخصهای رشد( وزن نهایی، افزایش وزن، غذای مصرفی، ضریب تبدیل غذایی ،ضریب رشد ویژه و بازده پروتئینی) اندازه گیری شد. همچنین در پایان دوره آزمایش، فاکتورهای خونی( گلبول قرمز، گلبول سفید، هماتوکریت، هموگلوبین، mcv، mch، mchc) مورد بررسی قرار گرفتند.پس از پایان دوره ی تغذیه، ماهیان به مدت 10 روز با غذای حاوی 5/0 درصد اکسید کروم در تیمارهای آزمایشی مورد تغذیه قرار گرفتند و هضم پذیری مورد اندازه گیری قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی فاکتور های رشد نشان داد که بین میزان درصد افزایش وزن بدن، وزن نهایی، ضریب تبدیل غذایی و ضریب رشد روزانه در تیمار شاهد و تیمار 45 و60 درصد آرد باقلا اختلاف معنی دار وجود دارد(05/0< p). میزان ضریب رشد ویژه در تیمار 30 ،45 و 60 درصد آرد باقلا کمتر از شاهد است(05/0< p). همچنین نسبت بازده پروتئین در تیمار 30، 45 و 60 درصد آرد باقلا کمتر از شاهد بود در صورتی که این میزان در تیمار 15 درصد آرد باقلا نسبت به شاهد بیشتر بود(05/0< p). نتایج حاصل از بررسی فاکتورهای خونی در بین تیمارها نشان داد که میزان گلبول سفید ،هموگلوبین ،mch،mchc اختلاف معنی داری (05/0 p?) مشاهده نشد اما در میزان گلبول قرمز ،هماتوکریت،mcv اختلاف معنی دار (05/0< p) یافت شد. نتایج حاصل از قابلیت هضم ظاهری نشان داد که قابلیت هضم ظاهری چربی در بین تیمارها آزمایشی اختلاف معنی داری از نظر آماری نشان نداد(05/0p>). بالاترین هضم ظاهری پروتئین در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 15 درصد آرد باقلا و به دنبال آن جیره های شاهد و 30 درصد باقلا بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری بین این تیمارها مشاهده نشد (05/0p>). کمترین هضم ظاهری پروتئین در ماهی تغذیه شده با جیره 45 و 60 درصد آرد باقلا بود(05/0< p). بر اساس نتایج این مطالعه آرد باقلا تا سطح 30 درصد می تواند در جیره غذایی قزل آلای رنگین کمان استفاده می شود بدون آنکه اثرات منفی روی رشد، ضریب تبدیل غذایی، کارایی پروتئین، بازماندگی، قابلیت هضم مواد مغذی و فاکتورهای خونی بگذارد.