با توجه به اهمیت منابع نفتی در تأمین انرژی و از طرفی کاهش بهره¬برداری از این منابع به دلیل مشکلات موجود، اخیراً استفاده از فناوری نانو و نانوذرات در روش¬های ازدیاد برداشت نفت مورد توجه قرار گرفته است. نانوذرات استفاده شده در این روش¬ها باید اندازه و توزیع اندازه¬ی کنترل شده¬ای داشته باشند؛ در غیر این صورت، در حفره¬ها به دام افتاده و باعث آسیب به مخزن می¬شوند. از این رو، انتخاب روشی مناسب برای تولید نانوذرات اهمیت ویژه-ای دارد. در این پایان¬نامه، ذرات سیلیکا در توده¬ی فاز آبی و سپس در سامانه¬ی مایسلی معکوس ایزواوکتان/1-هگزانول/ctab/آمونیوم هیدروکسید با 5=wo، 7=wo و 9=wo تولید شدند. سپس برای بررسی مکانیزم تولید و اندازه¬ی ذرات تولید شده به ترتیب از ftir و dls استفاده شد. نتایج ftir نشان داد که تولید نانوذرات سیلیکا در سامانه¬ی مایسلی معکوس با مکانیزمی مشابه تولید ذرات در توده¬ی فاز آبی یعنی هیدرولیز و تراکم teos انجام می¬شود. نتایج dls نیز نشان داد که در 5=wo اندازه¬ و توزیع اندازه¬ی نانوذرات سیلیکا به ترتیب 6/27 و 76-13 نانومتر است. همچنین در این wo پس از چند هفته سامانه پایدار بود. ولی در 7=wo و 9=wo سامانه ناپایدار شد که تولید ذراتی میکرونی را به دنبال داشت. پس از بررسی اندازه¬، تأثیر نانوذرات بر روی فرایند تزریق امتزاجی گاز بررسی شد. به این منظور، آزمایش¬های نفوذ کربن¬دی¬اکسید در سه سیستم ایزواوکتان/1-هگزانول، سامانه¬ی مایسلی معکوس بدون نانوذرات و سامانه¬ی مایسلی معکوس حاوی نانوذرات انجام شد. سپس با مدلسازی فرایند، توزیع ضریب نفوذ بدست آمد. همچنین میزان انبساط حجمی مایع در سه سیستم محاسبه شد. نتایج نشان داد که حضور نانوذرات از طرفی باعث بهبود یکی از مکانیزم¬های ازدیاد برداشت یعنی انبساط حجمی مایع شده و از طرف دیگر کاهش سرعت فرایند نفوذ و جابجایی را به دنبال داشت.