نتایج این پایان نامه در دو بخش ارایه می شود: در بخش اول، سطح الکترود کربن شیشه ای ابتدا بر اساس یک روش شناخته شده، با تیونین اصلاح شد. سپس با به هم پیوستن مونومرهای تیونین روی سطح الکترود در نتیجه اکسایش الکتروشیمیایی آن ها، یک تک لایه‏ی جدید از تیونین پلیمرشده که از نظر الکتروشیمیایی فعال می باشد، تشکیل شد. برای مقایسه، یک فیلم پلی تیونین(pth2) با پلیمره کردن الکتروشیمیایی الکترود اصلاح شده با تیونین در محلول تیونین، بدست آمد. رفتار الکتروشیمیایی هر دو الکترود بررسی شد و مشخص شد که هر دو فیلم پلیمری تشکیل شده فعالیت الکتروشیمیایی خوبی دارند و خواص مشابهی را نشان دادند. این مطالعات الکتروشیمیایی نشان داد که در pth2 تعداد تیونین‏های بیشتری روی سطح الکترود قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که فیلم های پلیمری تیونین رفتار الکتروکاتالیزوری قابل توجهی برای احیا هیدروژن پراکسید دارند. مطالعات مقایسه‏ای نشان داد که الکترود اصلاح شده با pth1 محدوده‏ی خطی قابل اندازه گیری و حد تشخیص بهتری برای اندازه گیری آمپرومتری هیدروژن پراکسید دارد. در بخش دوم، ما یک روش سه مرحله ای برای اصلاح کووالانسی سطح الکترود کربن شیشه ای با کمپلکس fe-antp توسعه داده ایم. در اولین مرحله از این روش، 4(4-آنیلینو)-2و6 :2و"2-ترپیریدین (antp) با اضافه نمودن سدیم نیتریت به محلول اسیدی ترکیب antp، آن را به نمک دی آزونیوم مربوطه تبدیل گردید. سپس antp با احیای الکتروشیمیایی نمک دی آزونیوم آن، به صورت کووالانسی روی سطح الکترود قرار گرفت. اصلاح الکترود با اتصال آهن به سطح الکترود با تشکیل کمپلکس بین یون آهن(iii) و لیگاند ترپیریدین متصل شده به سطح، تکمیل شد. این روش اصلاح بسیار ساده و سریع می باشد و یک کمپلکس پایدار از feantp روی سطح ایجاد می کند. ولتامتری چرخه ای و طیف سنجی مقاومت ظاهری برای دنبال کردن مراحل مختلف اصلاح، مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج نشان داد که الکترود اصلاح شده پاسخ الکتروشیمیایی بسیار پایداری دارد و رفتار الکتروکاتالیزوری خوبی برای احیا الکتروشیمیایی هیدروژن پراکسید نشان داد.