در میان تمامی مکان هایی که انسان در طول زندگی در آن ها حضور دارد، بعضی از مکان ها نقشی اساسی در شکل گیری ابعاد وجودی وی دارند. خانه بعنوان بنیادی ترین و اولین مکانی که نقش هویت بخشی برای انسان دارد از اهمیت بالایی برخوردار است. در وهله ی بعد مدرسه بعنوان خانه ی دوم کودک تأثیر بسزایی در شکل گیری شخصیت و آینده ی وی دارد و به همین دلیل یکی از مکان هایی است که باید از مطلوبیت کافی برخوردار باشد و در ذهن فرد جایگاه والایی را به خود اختصاص دهد. با این وجود بسیاری از مدارس موجود و یا مدارس نسل های قبل از کیفیت بالایی برخوردار نبوده اند. یکی از راه های ارتقای کیفیت مدارس توجه به خاطره انگیزی آنها می باشد. خاطرات موجب می شوند تا فرد در طول زندگی خود دست آویزی برای بازگشت به هویت خود داشته باشد. در همین راستا خاطره انگیزی مدرسه به علت جایگاه آن در شخصیت انسان به کیفیت مدارس خواهد افزود. در جهت درک مفهوم خاطره انگیزی و ارتباط آن با مکان می توان به آرای شولتز اشاره کرد. از سوی دیگر موضوع خاطره و کودک از آنچنان گستره ی عظیمی برخوردار است که مباحث زیادی را به خود اختصاص داده است. براساس این نظرات نیز می توان گفت که خاطره انگیزی مدارس می تواند تأثیر بالایی بر ارتقای کیفیت فضاهای آموزشی داشته باشد. در این رساله تلاش بر آن بوده است تا میزان خاطره انگیزی مدارس موجود و یا مدارس نسل های گذشته مورد ارزیابی قرار گیرد و از آن طریق بتوان به راهکارهایی در جهت ارتقای بستر این مدارس برای شکل گیری خاطرات دست یافت. براساس مطالعات اکتشافی و همچنین پیمایش میدانی و پرسش نامه ای می توان گفت که خاطرات در زمینه ها و طرق مختلفی در ذهن انسان ثبت می شوند که در این میان کیفیات کالبدی فضاهایی خاص در مدارس و رفتارهای حاصل از آن ها اهمیت بالایی در خاطره انگیزی مدارس دارند. این رساله سعی دارد تا با طراحی مدرسه ای بر مبنای عوامل خاطره انگیزی مکان، گامی در جهت ارتقای کیفیات مدارس ایران بردارد. واژگان کلیدی: مکان، عوامل خاطره انگیزی، دبستان، یزد