هدف اصلی این رساله بررسی کشش عوامل منتخب تأثیرگذار بر شاخص امید به زندگی در ایران با استفاده از الگوی خود بازگشت توضیحی با وقفه های گسترده(ardl) و با به کارگیری داده-های سری زمانی برای دوره 1385-1349 می باشد. تعیین کننده های امید به زندگی در ایران در ارتباط با عوامل منتخب اجتماعی، اقتصادی و محیطی هستند. رویکرد آزمون کرانه ها به همجمعی برای محاسبه کشش های بلند مدت طول عمر نسبت به عوامل منتخب اقتصادی، اجتماعی و محیطی به کار برده شده است. نتایج تجربی اظهار می دارند امید به زندگی نسبت به عواملی مانند تغذیه و در دسترس بودن غذا همراه با سطح آموزش و مخارج سلامت کشش پذیر بوده و این عوامل می توانند اثرات مثبتی بر افزایش طول عمر انسان در جامعه ایران داشته باشد، در حالی که به نظر می رسد سیگار کشیدن در جهت عکس بر طول عمر انسان اثر می گذارد. نتایج همچنین شماری از توصیه های سیاستی را برای بهبود طول عمر ترسیم می کند.