: این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سلامتی روان و هوش هیجانیِ پرستاران شاغل در بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 1392 انجام گرفت. مواد و روشها: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی است. برای این منظور حجم نمونه ای معادل 205n= پرستار، به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل دو پرسشنامه استاندارد هوش هیجانی سایبر یاشرینگ (1994) و پرسشنامه 28 سؤالی سنجش سلامت عمومی گلدبرگ و هیلیر (1979) بودند که از لحاظ روایی و پایایی مورد تایید قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده¬ها نیز با استفاده از روش¬های آمار توصیفی و تحلیلی انجام گرفت. یافته ها: اکثریت افراد مورد مطالعه زن (3/81%) و یا دارای سطح تحصیلات کارشناسی (7/80%) بودند. میانگین و انحراف معیار سلامتی عمومی افراد مورد مطالعه به ترتیب50/10 ± 36/28 بود؛ و از نظر هوش هیجانی میانگین نمرات و انحراف معیار به ترتیب 18/12 ± 13/106 برآورد شد. یافته ها بیانگر آن است که بین هوش هیجانی و سلامت عمومی، در سطح 99% اطمینان رابطة آماری معناداری وجود دارد (p<0.001). تحلیل رگرسیون خطی نیز نشان داد که متغیر هوش هیجانی می تواند تقریبا 12% تغییرات سلامت عمومی افراد مورد مطالعه را تبیین کند. تنها سه مؤلفه ی هوش هیجانی شامل مؤلفه های خودآگاهی، خودمدیریتی و خودانگیزی پیش بینی کننده سلامت روان پرستاران مورد مطالعه بودند. همچنین آزمون های تفاوت میانگین داده ها نشان داد که سلامتی روانی و هوش هیجانی پرستاران به ترتیب بر حسب جنسیت و سوابق کاری متفاوت است و در مورد سایر متغیرها تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: بین سلامت روانی و هوش هیجانی پرستاران مورد مطالعه رابطه معنی دار آماری مشاهده شد و با افزایش نمرات هوش هیجانی پرستاران، سلامت عمومی آنها نیز ارتقاء یافت.