آموزش اخلاق و تربیت اخلاقی کودکان در پیش دبستانی ها که به نحوی اولین مرکزی است که کودکان در بدو ورود به جامعه به آن راه پیدا می کنند، از اهمیت والایی برخوردار است. اینکه مدیران این مراکز چه نقشی در ایفای این وظیفه دارند و چه مقدار در روند آموزش و تربیت اخلاقی تاثیرگذار می باشند، موضوعی است که این پایان نامه، رسالت آن را بر عهده دارد. این پژوهش به روش کیفی انجام شده و داده های آن از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 12 نفر از مدیران و مربیان پیش دبستانی و مهدکودک، جمع آوری شده است. از آنجایی که در خصوص مفهوم اخلاق و روشهای آموزش اخلاق و میزان رشد و درک کودکان از مفاهیم اخلاقی، دیدگاههای گوناگونی مطرح است و نوع نگاه مسئولان آموزشی به این مکاتب، در نحوه عملکرد آنها تاثیر مستقیم و بسزایی دارد، لذا ابتدا برخی از مهم ترین مکاتب اخلاقی بررسی و پس از مصاحبه در تحلیل و مقایسه یافته ها با نظریات مطرح، این نتایج بدست آمد که مدیران در پیش دبستانی ها نقش موثری در انتخاب روش های آموزشی و همچنین نظارت در نحوه ی اجرای برنامه ها در کلاس ایفا می کنند. همچنین این نتیجه حاصل شد که به علت عدم اعمال مدیریت یکپارچه از سوی سازمان بهزیستی، مدیران مربوطه بنا بر سلیقه و روش های مدیریتی خود عمل نموده و لذا فقدان وحدت مدیریت سبب رویکردهای متفاوت و چندگانه در این حوزه شده است. علاوه بر آن در اکثر مراکزی که مورد بررسی قرار گرفت، تفکیک وظایف و تخصص گرایی در مباحث آموزشی و نظارتی وجود نداشته و در مراحل برنامه ریزی آموزشی و نظارت به جای راهنمایان آموزشی و استفاده افراد خبره، مدیران این وظایف را بر عهده دارند. در نتیجه میزان آزادی عمل مدیران در قسمت تصمیم گیری در ارتباط با مهدکودک خود و همچنین عدم تخصص گرایی در موضوعات آموزشی و نظارتی و اعمال سلایق مختلف منجر به تفاوت های چشم گیر در کیفیت آموزش در مراکز مختلف شده است.