در دانش و عمل مدیریت بحران برای شناسایی و تعیین درجه بحران شهری در برابر بلایای طبیعی، عوامل اصلی موثر در آسیب پذیری مدیریت بحران شهری باید بررسی شوند. هدف از این پژوهش، به کارگیری اصول مدیریتی لازم برای کاهش آسیب پذیری شهرها و دستیابی به اولویت های عوامل موثر بر مدیریت بحران شهری در برابر بلایای طبیعی شهر اصفهان از لحاظ شاخص های مورد بررسی است. روش بررسی این پژوهش مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی است. در زمینه جمع آوری اطلاعات از روش مطالعه کتابخانه ای و پیمایش میدانی با استفاده از پرسشنامه و به صورت نمونه برداری تصادفی استفاده گردیده است. حجم نمونه 248 نفر از حجم جامعه آماری 700 نفر از پرسنل ستادی و عملیاتی سازمان های ذیل می باشد. مقدار آلفا جهت آزمون روایی برای پرسشنامه 967. بدست آمده است. برای اولویت بندی عوامل موثر بر مدیریت بحران شهری در 46 متغیر از 6 عامل اصلی در سه سازمان دخیل در امر امداد و نجات (هلال احمر، آتش نشانی و اورژانس)، از مدل تاپسیس استفاده گردیده است و با استفاده از تحلیل خوشه سلسله مراتبی در محیط spss، شاخص های پژوهش بر اساس رتبه به دست آمده در مدل تاپسیس در 5 سطح دسته بندی شده است. نتیجه حاصل از بررسی انجام شده، نشان می دهدکه دوره های آموزشی هدفمند و پیشگیرانه ویژه پرسنل در برابر حوادث، ذخیره سازی لوازم اسکان اضطراری، وجود سامانه ثبت مشخصات و مهارت داوطلبان جهت حضور در حوادث، به ترتیب در رتبه های اول تا سوم قرار می گیرند و در خوشه پنج جای گرفته اند. همچنین ضریب همبستگی مولفه های پژوهش حاکی از وجود ارتباط معکوس یا مستقیم بین مولفه ها است. بر اساس آزمون تی فرضیات پژوهش تأییدمی شود. نتایج بدست آمده نشان می دهد در همه موارد وضعیت امداد و نجات در شهر اصفهان مناسب است و فقط در خصوص مولفه دوم در مورد نظام ذخیره سازی وضعیت در حد متوسط است.