به دلیل وجود منابع محدود از آب آشامیدنی در سطح کره زمین تصفیه آب از اهمیت بسیاری برخوردار است. از میان آلوده کننده های آب هیومیک اسید به عنوان یک ماده خطرناک دسته بندی می شود. چندین روش برای حذف هیومیک اسید از آب وجود دارد که به عنوان مثال به فرایندهای جداسازی غشایی، ازن زنی، بیوفیلتراسیونو جذب می توان اشاره کرد. استفاده از غشا یکی از روش های ایده آل و مناسب برای تهیه آب مطابق استانداردهای محیط زیستی می باشد. در این پروژه، غشای نانوکامپوزیت نامتقارن سلولز استات و ommt با استفاده از ترکیب دو روش پراکندگی محلول و روش وارونگی فازی تهیه شد. اثر حضور ommt بر روی خواص و عملکرد غشاهای نانوکامپوزیت تهیه شده بررسی شد. غشای نانوکامپوزیت تهیه شده توسط آزمون های پراش پرتو ایکس(xrd) ، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، گرماوزنی (tga)، زاویه تماس و تخلخل، قدرت مکانیکی و جذب هیومیک اسید مورد ارزیابی قرار گرفت. شار آب خالص و ضریب دفع هیومیک اسید توسط ستاپ آزمایشگاهی الترافیلتراسیون مورد مطالعه قرار گرفت. مطابق نتایج xrd با افزایش در غلظت ommt ساختار درج شده بیشتر از ساختار ورقه ورقه شده در غشا قابل مشاهده است. نتایج مربوط به آزمون ftir نشان داد که بین ommt و فاز پلیمری برهمکنش و پیوند برقرار شده است. با افزایش غلظت ommt در فاز پلیمری، زاویه تماس به طور قابل توجهی از 78 /52 به 5/37 درجه کاهش پیدا کرد که نشاندهنده افزایش آبدوستی می باشد. به علاوه حضور این نانوذرات ترد شوندگی غشاها را افزایش و قدرت مکانیکی آنها را کاهش داد. شار آب با افزایش در میزان ommt از مقدار l/m².h 46/138 برای سلولز استات خالص به l/m².h59/239 برای غلظت 5% وزنی از ommt افزایش پیدا کرد . با افزایش درصد وزنی ommt در فاز پلیمری، ضریب دفع هیومیک اسید از 54/94% برای غشای خالص سلولز استات به مقدار 85/91% برای غلظت 2% وزنی از ommt کاهش یافت اما با افزایش درصد وزنی ommtبه میزان 5%، ضریب دفع به مقدار 047/95% افزایش یافت.