تکرار جرم یا بازگشت مجدد بزهکاران در جرگه ی بزهکاری در طی سالیان دراز همواره یکی از مهم ترین دغدغه و معضلات مشترک جوامع بشری بوده است. به همین دلیل سیاست گذاران علوم جنایی کوشیده اند تا با استفاده از ابزارهای مختلف کیفری - واکنشی، به مبارزه و کنترل این پدیده ی اجتماعی بپردازند. یکی از مهم ترین ابزارهای کاربردی اعمال مجازات می باشد که قانونگذاران با تدوین قوانین و مقررات مختلف به دنبال آنند تا با مناسب ترین تدابیر بزهکاران را از ارتکاب مجدد بزه بازدارند. امروزه مجازات های جایگزین حبس بیش از سایر مجازات ها مورد توجه و مورد اقبال قانونگذاران قرار گرفته است. از همین رو در این پایان نامه با توجه به داده ها و آمارهای موجود و نظریات جرم شناختی با روش توصیفی و تحلیلی، بر مبنای مطالعات کتابخانه ای نتیجه گیری شده که اغلب مجازات های جایگزین حبس موجب کاهش تکرار جرم بزهکاران فاقد حالت خطرناک و نیمه خطرناک می شوند. اما این کاهش تکرار جرم زمانی ملموس تر خواهد بود که زمینه های اجرای آن فراهم شوند و اصول حاکم بر اجرای آن ها نیز به درستی رعایت شوند. البته این کاهش تکرار جرم موقتی خواهد بود؛ زیرا اغلب این مجازات ها فی نفسه موجب اصلاح و تربیت بهره وران نمی شوند. بلکه بیشتر جنبه ی توان گیرانه و بازدارندگی خواهند داشت. به طوری که آن ها را از دسترسی به فرصت ها و موقعیت های جرم زا در دوران محکومیت دور می دارند. آنچه که موجب اصلاح و تربیت بهره وران می شوند اجرای تدابیر اصلاحی تربیتی می باشند که در کنار این کیفرها به اجرا در می آیند. این تدابیر به خوبی می توانند باز اجتماعی شدن بهره وران و پیشگیری از تکرار جرم را در آینده تضمین نمایند.