تئاتر و مدرسه از دیر باز دو نهاد مهم در آموزش بشر بوده اند. طی دهه های اخیر صاحبنظران آموزش و پرورش به کاربردهای آموزشی هنرهای نمایشی توجه فراوان کرده اند و تبیین نموده اند که بهره گیری از تئاتر در آموزش دارای ثمرات پرورشی متعددی است. شیوه های نمایشی به دلایل متعدد آنچنان که باید و شاید در آموزش و پرورش کشور ما بکار گرفته نمیشود. دلیل این امر ضعفهای زیر ساختی آموزش و پرورش کشور ما میباشد. همچنان که فقدان بهره گیری اصولی و کارشناسی از شیوه های نمایشی دلایل متنوعی دارد برای بهبود این وضع نیز اتخاذ راه حل های گوناگون به موازات هم پیشنهاد میشود تا اندکی سهم تئاتر در آموزش و پرورش کشور ما ارتقا یابد. این پژوهش کوشیده است ضمن تشریح نیاز به استفاده از شیوه های نمایشی از دیدگاه صاحبنظران تعلیم و تربیت، به این مساله بپردازد که چرا آنچنان که باید از این شیوه ها در مدارس کشور استفاده نمیشود. در پایان با نگاهی به ظرفیتهای آموزش و پرورش کشورمان و نمونه هایی از کاربرد نمایش در مدارس جهان پیشنهادهایی برای استفاده گسترده تر از شیوه های نمایشی در مدارس ایران ارائه شده است.