هدف مطالعه حاضر پیش بینی برونده توانی معادل با حداکثر لاکتات حالت پایدار از طریق شروع تجمع لاکتات خون طی آزمون فزاینده روی دوچرخه سواران استقامتی جوان تمرین کرده بود. 9 دوچرخه سوار استقامتی بصورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. برای هر آزمودنی بارکار معادل با شروع تجمع لاکتات خون از طریق آزمون فزاینده حداکثری تعیین شد. سپس آزمودنی ها چندین جلسه آزمون 30 دقیقه ای با بار کار ثابت برای تعیین بارکار معادل با حداکثر لاکتات حالت پایدار را اجرا کردند. اولین بارکار ثابت 30 دقیقه ای، بارکار مطابق با آستانه لاکتات خون انتخاب و در نظر گرفته شد. یافته ها ارتباط معنی داری بین بارکار معادل با شروع تجمع لاکتات خون و حداکثر لاکتات حالت پایدار را نشان دادند(79/18± 22/250 در مقابل 97/16± 67/250 وات؛ 97/0=r و000/0=p). ارتباط معنی داری بین غلظت لاکتات خون و میانگین دقایق 10، 20 و 30 حداکثر لاکتات حالت پایدار و عدم ارتباط معنی داری بین ضربان قلب شروع تجمع لاکتات خون و حداکثر لاکتات حالت پایدار بدست آمد (01/0± 03/4در مقابل 09/0± 25/4 میلی مول در لیتر و 52/5± 182 در مقابل 62/3± 89/183 ضربه در دقیقه به ترتیب) 736/0=r (037/0=p) و 650/0=r (058/0= p). معادله ی رگرسیونی خطی برای پیش بینی حداکثر لاکتات حالت پایدارعبارتست از14/32+ watt.obla × 87/0 = watt.mlss. سایر نتایج ارتباط معنی دار بالایی را بین برونده توانی مطابق شروع تجمع لاکتات خون و حداکثر لاکتات حالت پایدار را نشان دادند. ازاینرو؛ معادله ی فوق نشان داد که میتوان طی آزمون فزاینده حداکثر لاکتات حالت پایدار را پیش بینی کرد.

پرونده سلامت شخصی یک مدل بیمار محور و در حال گسترش در حوزه بهداشت درمان می باشد که غالباً برای ذخیره سازی و تبادل اطلاعات سلامت در سرور ابر برون سپاری می شود. زمانی که بیماران از سیستم های تجاری مبتنی بر وب برای ذخیره سازی داده های سلامت خود استفاده می کنند، نگرانی اصلی‏‏ حفظ محرمانگی پرونده سلامت شخصی و حریم خصوصی افراد است. مکانیسم های کنترل دسترسی سنتی محدودیت های مختلفی را در ارتباط با اجرای سیاست های کنترل دسترسی و اطمینان از محرمانه بودن اطلاعات ایجاد می کنند. این مکانیزم ها نیازمندی های سناریوی برون سپاری داده را برآورده نمی کنند؛ و مسائلی مانند در معرض خطر قرار گرفتن حفظ حریم خصوصی، مقیاس پذیری، از دست دادن داده ها، دسترسی انعطاف پذیر، سربار زیاد مرتبط با مدیریت کلید و بار محاسباتی آن جزء مهم ترین مسائل باقی مانده در این حوزه است. در سال های اخیر برای رسیدن به دسترسی ریزدانه به داده ها و مقیاس پذیری خوب در سیستم های کنترل دسترسی، روش کنترل دسترسی با استفاده از رمزنگاری مبتنی بر ویژگی معرفی گردید. این شیوه راهکار های مناسبی برای حل بسیاری از مشکلات موجود برای سناریوی برون سپاری داده ارائه می کند. با این حال در تمام طرح های ارائه شده با استفاده از این شیوه رمزنگاری فرض بر امین ولی کنجکاو بودن سرور ابر است (سرور امکان تغییر داده ها را دارد). همچنین مکانیزم شفافی برای کنترل دسترسی نوشتن در نظر گرفته نشده است. مشکل دیگر، بار محاسباتی بالا در طرح های ارائه شده قبلی است. در این پایان نامه یک چارچوب کنترل دسترسی مبتنی بر نقش به همراه پروتکل های کنترل دسترسی خواندن و نوشتن برای دسترسی به پرونده سلامت شخصی مقیم در سرور ابر، برای حل مشکلات فوق ارائه شده است. برای دست یابی به این منظور ترکیبی از رمزنگاری مبتنی بر ویژگی و رمزنگاری متقارن استفاده شده است. در راه حل پیشنهادی، به دلیل استفاده از مکانیزم رمزنگاری در نظر گرفته شده، امکان تغییر اطلاعات پرونده از سرور ابر سلب شده است. همچنین این چارچوب با فراهم کردن پروتکل شفاف برای کنترل دسترسی نوشتن، ضمن فراهم کردن امنیت و کنترل دسترسی ریزدانه، بار محاسباتی را نیز به نحو چشمگیری کاهش داده است.