هدف از تحقیق حاضر مقایسه رشد اجتماعی دانش آموزان ورزشکار و غیر ورزشکار دختر و پسر مقطع متوسطه بیرجند بود. برای جمع آوری داده ها، از پرسشنامه استاندارد رشد اجتماعی الیس وایتزمن (1992) استفاده شد، که ضریب پایایی این مقیاس را نظری (1367)، شادفر (1377)، فروتن (1380) و امیرتاش (1385) بین 81/0 تا 86/0 گزارش کردند. که در تحقیق حاضر پایایی درونی پرسشنامه با به کارگیری روش آلفای کرونباخ بیشتر 70/0 به دست آمد که نشان می دهد ابزار اندازه گیری در تمامی ابعاد پایا بوده و مناسب تجزیه و تحلیل است. از پرسشنامه مشخصات فردی بی نام برای تعیین سن، جنسیت، سابقه و نوع فعالیت ورزشی نیز استفاده شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مشغول به تحصیل شهر بیرجند به تعداد 982 دانش آموز ورزشکار و 10820 دانش آموز غیر ورزشکار در سال تحصیلی 93-92 می باشد. حجم نمونه آماری از طریق فرمول مورگان تعیین و نمونه برابر 400 نفر به دست آمد، که شامل 170 نفر دختر و 230 نفر پسر می باشد. این تحقیق به لحاظ هدف از نوع کاربردی و از حیث روش توصیفی و علی مقایسه ای می باشد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش از دو روش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شده است. در بخش توصیفی، از جداول توزیع فراوانی و شاخص های مرکزی (میانگین) و پراکندگی (انحراف معیار) استفاده شد. در بخش آمار استنباطی با توجه به فرضیه های تدوین شده از آزمون های کولوموگروف- اسمیرنف برای تعیین نرمال بودن متغیرها و آزمون مقایسه ای t مستقل برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. ضمناً برای انجام محاسبات بسته نرم افزاری spss نسخه 19 به کار گرفته شد. این مطالعه نشان داد که بین میزان رشد اجتماعی دختران و پسران غیر ورزشکار و ورزشکار (گروهی و انفرادی) بدون توجه به نوع ورزش آن ها اختلاف معنی داری وجود ندارد (05/0p<). از طرفی میزان رشد اجتماعی دانش آموزان پسر ورزشکار تیمی از پسر ورزشکار انفرادی و پسر غیرورزشکار بالاتر است (05/0p<)، همچنین میزان رشد اجتماعی دانش آموزان دختر ورزشکار تیمی از دختر ورزشکار انفرادی و دختر غیرورزشکار بالاتر است (05/0p<). از سوی دیگر در میزان رشد اجتماعی دانش آموزان دختر و پسر ورزشکار انفرادی و غیرورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده نگردید (05/0p<).