ترجمه ی شعر یکی از پیچیده ترین حوزه های ترجمه است. این دشواری و پیچیدگی ریشه در انتخاب شعر به عنوان قالب، زبان ادبی و سبک خاص شاعر در بیان افکار و اندیشه هایش دارد. علاوه بر این نباید نقش استفاده از صناعات ادبی را در بروز چنین دشواری هایی نادیده گرفت. از آنجایی که صناعات ادبی بخشی از سبک نویسنده و ابزاری برای آفرینش ادبی محسوب می شوند، چگونگی ترجمه ی این صناعات نقش مهمی را در ترجمه ی یک اثر ادبی از زبانی به زبان دیگر ایفا می کند. در این پایان نامه سعی بر آن است که با توجه به تئوری های ترجمه ی آنتوان برمان و با بهره گیری از گرایش های تغییر شکل دهنده ی متن به بررسی ترجمه ی صناعات ادبی بپردازیم تا راهی برای ترجمه ی بهتر صناعت ادبی ارائه شود. برای این منظور دیوان حافظ به عنوان یکی از عالی ترین نمونه های نظم فارسی انتخاب شده و ترجمه ی پنج صنعت پر بسامد در ادبیات فارسی (تشبیه، استعاره، مجاز، کنایه و ایهام) در ترجمه ی موجود از اشعار حافظ، به قلم شارل هانری دو فوشه کور و ژیلبر لازار مقایسه و بررسی شده اند.