یکی از چالشهایی که همواره فراگیران زبان با آن روبرو هستند استفاده صحیح از زبان است.تحقیقات نشان داده است که حتی فراگیران زبان که از لحاظ دانستن گرامر ولغات در سطح خوبی قرار دارند در بسیاری موارد قادر به بیان قصد مورد نظر خود به زبان مقصد نیستند و این بخاطر نداشتن اطلاعات کافی درباره کاربردشناسی آن زبان است. لذا دراین پژوهش سعی می شود که اثر تدریس آشکار مسائل کاربردشناسی را که در این مورد کنش گفتار "درخواست" می باشد،بر فراگیران سطح پیشرفته زبان انگلیسی بررسی شود. بدین منظور چهار گروه 36 نفره از فراگیران زبان انگلیسی در سطح پیشرفته و در محدوده سنی 20 تا 25 سال انتخاب شدند. یک گروه برای گروه کنترلی و سه گروه دیگر برای گروه آزمایشی. پیش از شروع دوره آزمایشی یک آزمون تکمیل گفتمان برای سنجش وضعیت فراگیران در توانایی کاربردشناسی ازآنها گرفته شد و پس از دوره نیز با وقفه ای دو هفته ای آزمونی دیگر برگزار و نتایج مقایسه شد. بمدت هشت هفته و هفته ای یک مرتبه برای هرسه گروه آزمایشی بمدت 40 دقیقه تدریس آگاهانه کنش گفتار درخواست انجام شد. هرکدام از گروهها به طریق ذیل از تدریس کنش گفتار درخواست بهره می بردند: گروه آزمایشی همراه با تدریس حضوری ، که کاربردشناسی به شکل رو در رو و توسط مدرس غیر بومی برایشان تدریس می شد، گروه آزمایشی رایانه محور با مدرس غیر بومی که آموزش خود را از طریق رایانه (در این پژوهش گفتگوی برخط صوتی) دریافت میکردند، و گروه آزمایشی رایانه محور با مدرس بومی که باز هم از طریق گفتگوی برخط صوتی آموزش خود را دریافت میکردند و تنها تفاوت آنها با گروه قبل در بومی بودن مدرسشان بود. یافته ها نشان داد که آموزش صریح مسائل کاربردشناسی تاثیر معناداری بر پیشرفت فراگیران در این موضوع دارد. همچنین روش برخط به اندازه روش رو در رو در آموزش کنش گفتار مورد نظر موثر بوده و می تواند بعنوان روشی بالقوه در تدریس مسائل کاربردشناسی بکار گرفته شود. دیگر اینکه، مدرس سخنگوی غیر بومی به خوبی مدرس سخنگوی بومی می تواند در تدریس اینگونه مسائل موثر باشد.