هدف از مطالعه¬ی حاضر بررسی اثر کانون توجه، سطح مهارت و پیچیدگی تکلیف بر مبادله سرعت – دقت در دختران جوان بود. روش تحقیق: شرکت کننده ها 60 نفر از دانشجویان دانشگاه الزهرا که واحد تربیت بدنی عمومی اخذ نموده و راست دست بودند. شرکت کننده ها بصورت تصادفی به دو گروه تکلیف ساده و پیچیده تقسیم شدند و از طریق همترازسازی متقابل با استفاده از جدول مربع لاتین، تحت سه شرایط کانون توجه (درونی، بیرونی و خود توجه)، دستورالعمل توجهی را دریافت کردند و داده های متغیر دقت و زمان حرکت به عنوان اطلاعات افراد مبتدی ثبت شد، بعد از انجام 432 کوشش برای ماهر شدن، تحت سه شرایط کانون توجه قرار گرفته و داده ها ثبت شد. تمام شرکت کننده ها در هر دو سطح مبتدی و ماهر قبل از شروع هر دسته، دستورالعمل توجهی دریافت و در پایان هر دسته کوشش در خصوص اعمال کانون توجه در یک مقیاس 10 ارزشی، مورد سوال قرار گرفتند. نتایج: نتایج تحلیل واریانس ترکیبی 2×2×3 نشان داد در دو سطح تبحر و پیچیدگی تکلیف، گروه خودتوجه بهترین سرعت را داشت (05/0p<). همچنین تحلیل داده¬های دقت با آزمون فریدمن نشان داد که در دو سطح تبحر و پیچیدگی تکلیف، گروه خود توجه کمترین خطای کلیک را داشت (05/0p<)، اما در خطای نشانگر تفاوت معناداری دیده نشد (05/0p>). مبادله سرعت- دقت نیز با ضریب همبستگی اسپیرمن بررسی شد و نتایج نشان داد در سه شرایط کانون توجه، دو سطح تبحر و پیچیدگی تکلیف، مبادله سرعت با خطای نشانگر (05/0p<) و عدم مبادله با خطای کلیک رخ داد (05/0p>). بحث و نتیجه گیری: یافته های تحقیق حاضر از این فرضیه حمایت می کند که کنترل برنامه تمرینی توسط خود فرد، به یادگیری موثرتری می¬انجامد. عدم مبادله سرعت با خطای کلیک با نظریه سلسله مراتبی کنترل حرکتی و برنامه ریزی پارامتر اندام قبل از پارامتر مسافت و مبادله سرعت ـ دقت در سطوح پایین تر قابل توجیه است. همچنین در تحقیقات گذشته مبادله سرعت – دقت برای خطای فضایی بررسی و مفهوم سازی شده و برای خطای تصمیم گیری در زمان واکنش انتخابی تحقیقی انجام نشده که به نظر می رسد از استثناهای قانون فیتز باشد.