روش های متفاوتی برای علامت گذاری و شناسایی بچه ماهیان تولید شده در مراکز تکثیر ماهی وجود دارد. در این تحقیق امکان ایجاد علامت ایزوتوپی در خار باله سینه ای بچه ماهیان یک ماهه ی قره برون (تاسماهی ایرانی) (وزن متوسط: 0/19 ± 3/7 گرم، طول کل: 0/16 ± 9/8 سانتی متر) توسط ایزوتوپ پایدار 137ba مورد مطالعه قرار گرفت. در آزمایش اول، بچه-ماهیان(180 n=) به مدت 1- 5 روز در معرض آب حاوی صفر (تیمار شاهد)، 30، 60 و 90 میکروگرم در لیتر از 137ba قرار داده شدند. علامت های ایزوتوپی بلافاصله بعد از یک روز در خار باله سینه ای ایجاد شدند. بیشترین تغییرات در نسبت ایزوتوپی 138ba/137ba (2/63) در تیمار 90 میکروگرم در لیتر مشاهده شد. در آزمایش دوم، ماهیان علامت گذاری شده به مدت 14 روز در آب رودخانه (بدون 137ba غنی شده) و سپس به مدت 10 روز در آب لب شور ppt 5/7 نگه داری شدند تا تغییرات احتمالی در علامت های ایزوتوپی ایجاد شده، بررسی شود. در طول این مدت نسبت ایزوتوپی 138ba/137ba در خار باله های بچه ماهیان علامت دار شده کمی افزایش یافت. هم چنین در ابتدای انتقال بچه ماهیان تیمار شاهد از آب شیرین به لب شور، تغییر این نسبت ایزوتوپی قابل ملاحظه بود. طول و وزن بچه تاسماهیان در طول مدت آزمایش نشان داد که استفاده از این روش علامت گذاری هیچ گونه تاثیر منفی روی رشد اولیه بچه ماهیان ندارد. این تحقیق، اولین مطالعه علامت دار کردن ماهیان خاویاری دریای خزر با استفاده از ایزوتوپ پایدار می باشد و با توجه به نتایج بدست آمده، استفاده از آن به عنوان روشی مطمئن برای علامت دار کردن ماهیان و ارزیابی موفقیت برنامه های رهاسازی این ماهیان، قابل استفاده می باشد.