در این پژوهش، سنتز نانوبیوالیاف شیشه¬ای مزومتخلخل در دو سیستم sio2-cao-p2o5-tio2 و sio2-cao-p2o5 به روش الکتروریسی هم¬محور مورد بررسی قرار گرفت و پارامترهای غلظت و ولتاژ اعمالی در فرآیند الکتروریسی بهینه شد. سطح ویژه و حجم حفرات نانوبیوالیاف در دو سیستم sio2-cao-p2o5 و sio2-cao-p2o5-tio2، پس از عملیات حرارتی اندازه¬گیری شد. در مرحله بعد جهت بررسی رسانش دارو، از داروی مدل ایبوپروفن استفاده و این دارو در نانوبیوالیاف بارگذاری شد. بعد از اطمینان از بارگذاری دارو به منظور بررسی فرآیند رهایش آن، نانوبیوالیاف در محیط شبیه¬سازی شده با بدن انسان (sbf) با دمای oc 37 با دور r/min 80 قرار گرفت. پس از گذشت مدت زمان h 24 و 14 روز نانوبیوالیاف از محیط sbf خارج شد. از آنالیزهای پراش پرتوهای ایکس (xrd)، طیف سنجی مادون قرمز (ftir)، طیف سنجی پرتوهای مرئی-فرابنفش (uv-visible spectroscopy) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) جهت بررسی رسانش دارو استفاده شد. نتایج نشان داد که غلظت و ولتاژ اعمالی بهینه در فرآیند الکتروریسی با فاصله هوایی cm 8 و نرخ تزریق ml/h 2/0 برای محلول در سیستم sio2-cao-p2o5 به ترتیب برابر با g/ml 4/0 و kv 10 می¬باشد. سطح ویژه و حجم حفرات نانوبیوالیاف پس از عملیات حرارتی در سیستم sio2-cao-p2o5 بیش¬تر از سیستم sio2-cao-p2o5-tio2 به دست آمد. بنابراین از سیستم sio2-cao-p2o5 جهت بررسی رسانش دارو استفاده شد و ایبوپروفن در آن بارگذاری گردید. نتایج آنالیزهای xrd و ftir وجود فازهای بلوری و باندهای کلسیم فسفاتی را نشان داد. مدل رهایش دارو و سازوکار آن بر اساس نتایج uv-visible spectroscopy، با مدل کورسمیر-پپاس و سازوکار نفوذ فیک مطابقت دارد.