چکیده فارسی بیماری آلزایمر یک اختلال نورونی پیچیده است که توسط پلاک¬های آمیلوئیدی بتای خارج سلولی و رشته¬های فیبریلی داخل سلولی پروتئین تائو شناخته می¬شود. چاقی به طور قابل ملاحظه ای خطر پیشرفت بیماری آلزایمر را افزایش می دهد. در هر دو این بیماری مسیر های سلولی و مولکولی مشترکی وجود دارد و به این ترتیب قابل درک خواهد بود که وقوع یکی بر دیگری مؤثر خواهد بود. مطالعات اخیر شواهدی به¬دست داده است که سطح هورمون لپتین در بیماری آلزایمر دستخوش تغییراتی می¬شود و میزان آن در بیماران آلزایمری کاهش می¬یابد. ¬لپتین هورمونی پپتیدی است که توسط بافت چربی سنتز می¬شود و در هیپوتالاموس مغز تعادل انرژی و سوخت و ساز را تنظیم می کند و در هیپوکمپ مغز بر یادگیری و حافظه تأثیر می گذارد. این مطالعه بر روی بیماران مبتلا به آلزایمر مراجعه کننده به بیمارستان ولیعصر (عج)، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، انجام شد. 12 بیمار مبتلا به آلزایمر و 12 فرد سالم وارد این مطالعه شدند و میزان هورمون لپتین در سرم خون آن ها مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه از روش الایزا برای اندازه گیری سطح هورمون لپتین سرم خون استفاده شد. در این مطالعه سطح هورمون لپتین در گروه بیماران آلزایمری به طور معنی داری پائین تر از گروه شاهد سالم مشاهده شد. با در نظر گرفتن ارتباط بین سطح هورمون لپتین با سن در گروه بیماران آلزایمری، مشخص شد که سطح هورمون لپتین در مردان و زنان با افزایش سن کاهش می یابد. همچنین، داده های ما حاکی از کاهش سطح هورمون لپتین سرم را با شدت بیماری است. این یافته¬ها به ضرورت نشان دهنده یک رابطه علت و معلولی بین بروز و پیشرفت بیماری آلزایمر و کاهش سطح لپتین در خون بیماران نیست ولی اگر چنین رابطه¬ای در مطالعات آینده معلوم شود می¬توان امید داشت که به این ترتیب روزنه جدیدی در درمان آلزایمر گشوده شود. کلمات کلیدی: بیماری آلزایمر، هورمون لپتین، سیستم عصبی و غدد درون¬ریز.