چکیده: ایلیا ابوماضی شاعر توانای لبنانی، یکی از برجسته ترین شعرای مهجر در اوایل قرن بیستم به شمار می آید، می توان بارزترین ویژگی های ادبیات مهجر را، تقلید، نوآوری و دوراندیشی در مسائل زندگی دانست، که شعر ابوماضی نیز بی بهره از این خصائص نبوده است. اما آنچه این پژوهش در پی آن است، جنبه های «مرگ اندیشی» شعر این شاعر بزرگ است. با بررسی دیوان ابوماضی در می یابیم، که شعرش سرشار از نکات و اشارات مرگ اندیشانه است، که تا حدی رنگ فلسفی آن هر جوینده ی حقیقت مرگ را مجذوب خویش می سازد. با توجه به مضامین اشعار ابوماضی، از بیان مرگ اشخاص، مرگ اندیشه ها، مرگ عاطفه ها، مرگ خیال، مرگ عشق و... معلوم می شود، درون مایه ی افکارش تا حدی با فلسفه ی مرگ اندیشی عجین شده است. این پایان نامه به دنبال پاسخ این سوال است، که در حوزه ی معنایی مرگ، در اشعار ابوماضی چه روابط معنایی را می توان دریافت؟ بنابر مطالعات انجام شده در واحدهای حوزه ی معنایی مرگ، روابط معنایی متنوعی همچون، (ترادف)، اشتمال (هم معنایی و شمول معنایی)، جزء و کل (جزء-واژگی) وجود دارد. این پایان نامه در سه فصل با عناوین «کلیات، تعاریف و مفاهیم»، «تحلیل معناشناختی واژه ی (موت) و مشتقات آن در اشعار ایلیا ابوماضی» و «تحلیل معناشناختی واژگان هم-حوزه ی (موت) در شعر ایلیا ابوماضی» تدوین و تحلیل شده است.روش تحقیق در این پژوهش تحلیلی توصیفی است. کلمات کلیدی: ایلیا ابوماضی، حوزه ی معنایی، مرگ، شعر معاصر عرب ?